Historia e shtrëngimit të duarve

Historia e shtrëngimit të duarve

Shtrëngimi i duarve ka ekzistuar në një formë ose në një tjetër për mijëra vjet, por origjina e saj është disi e errët.

Një teori është se gjesti filloi si një mënyrë për të përcjellë qëllimet paqësore. Duke zgjatur duart e tyre të djathta bosh, të huajt mund të tregonin se nuk mbanin armë dhe nuk kishin asnjë qëllim të keq ndaj njëri-tjetrit.

Disa madje sugjerojnë se lëvizja lart e poshtë e shtrëngimit të duarve supozohej të largonte çdo thikë ose kamë që mund të fshihej në mëngë. Një shpjegim tjetër është se shtrëngimi i duarve ishte një simbol i mirëbesimit kur bëhej një betim ose premtim. Kur shtrëngonin duart, njerëzit tregonin se fjala e tyre ishte një lidhje e shenjtë.

“Një marrëveshje mund të shprehet shpejt dhe qartë me fjalë,” shpjegoi dikur historiani Walter Burkert, “por bëhet i efektshëm vetëm nga një gjest ritual: duar të hapura, pa armë të shtrira drejt njëra-tjetrës, duke kapur njëri-tjetrin në një shtrëngim duarsh të ndërsjellë.”

Një nga përshkrimet më të hershme të një shtrëngimi duarsh gjendet në shekullin e nëntë p.e.s. reliev, i cili tregon mbretin asirian Shalmaneser III duke shtypur mishin me një sundimtar babilonas për të nënshkruar një aleancë.

Poeti epik Homeri përshkroi disa herë shtrëngimet e duarve në “Iliadën” dhe “Odisenë” e tij, më së shpeshti në lidhje me premtimet dhe shfaqjet e besimit.

Gjesti ishte gjithashtu një motiv i përsëritur në shekullin e katërt dhe të pestë p.e.s. Art funerar grek. Gurët e varreve shpesh do të përshkruanin personin e ndjerë duke shtrënguar duart me një anëtar të familjes së tyre, duke nënkuptuar ose një lamtumirë përfundimtare ose lidhjen e përjetshme midis të gjallëve dhe të vdekurve.

Ndërkohë, në Romën e lashtë, shtrëngimi i duarve përdorej shpesh si simbol i miqësisë dhe besnikërisë.

Çiftet e duarve të lidhura u shfaqën edhe në monedhat romake./history.com

LEXO EDHE:

Back to top button