Punë ka, punëtorë s’ka: Brenda krizës botërore të personelit në gastronomi dhe hoteleri

“Kanë qenë disa vite traumatike.” Kështu e përmbledh epokën e COVID-19, CEO i një programi besnikërie ndaj hotelerisë. “Por gjërat po duken mirë tani”, pohon një tjetër shef ekzekutiv.

Hoteleria dhe gastronomia filloi të rikuperohej në fillim të këtij viti, por u godit nga një tjetër krizë globale: pushtimi i Ukrainës nga Rusia.

Kufizimet e fluturimeve, inflacioni, rritja e normave të interesit, rritja e çmimeve të ushqimeve dhe çështjet e zinxhirit të furnizimit të gjitha pasuan.

Shtojini kësaj linjat ajrore dhe problemet me stafet e aeroporteve – të dyja porta të pushimeve – ndoshta nuk do të dëshironit të ishit CEO i një hoteli, raporton euronews.

Në të vërtetë ka vetëm një artikull në këtë listë të gjatë sfidash mbi të cilat drejtuesit e hoteleve dhe gastronomisë kanë kontroll të plotë: si të trajtojnë stafin e tyre.

Ata mund të vendosin tarifat e tyre për të përballuar gjithë paqëndrueshmërinë financiare dhe shumica duket se po përballen me çështjet e zinxhirit të furnizimit.

Por përgjegjësia për t’i bërë punët e hoteleve të përmbushura dhe të paguara në mënyrë të drejtë janë në duart e tyre.

Drejtuesit e hoteleve na japin pamjen nga lart

Mund të jetë e ndërlikuar për të marrë një pamje të plotë dhe të sinqertë se si po ecën punët në një industri. Por një takim i pesëmbëdhjetë CEO-ve të disa prej grupeve më të mëdha të hoteleve në botë na kanë nxjerrë disa të vërteta.

Kompanitë e tyre janë të gjitha anëtarë të Aleancës së Hoteleve Globale (GHA), në thelb SkyTeam ose Star Alliance të industrisë së hotelerisë. Rreth 21 milionë anëtarë fitojnë para duke qëndruar në 800 hotelet të GHA-së të shpërndara në 100 vende. Pra, njohuritë nga CEO-të e tyre duhet të jenë një dritare e besueshme se si po ecin hotelet.

Sa e keqe është kriza e personelit?

Hotelet duan t’u japin klientëve një pamje rozë, por një grup i madh i tyre ka qenë i sinqertë.

Accor, pronar i markave si Mercure, Ibis dhe Fairmont, ka nevojë për 35 mijë punëtorë në mbarë botën, tha CEO Sebastien Bazin.

“Kam dëgjuar për një hotel të madh në Londër që aktualisht ka një kat plotësisht të mbyllur, sepse nuk kanë staf të mjaftueshëm për të pastruar dhe shërbyer në dhoma”, tha ai, transmeton Telegrafi.

Një kompani udhëtimesh në Mbretërinë e Bashkuar, Classic Collection Holidays, po shkon aq larg sa të rinovojë zyrën e saj qendrore dhe t’i ofrojë stafit përfitime pas punës.

WFH nuk ekziston në industrinë e hotelerisë

Gjatë viteve më të këqija të pandemisë, shumë qeveri subvencionuan kompanitë e hoteleve dhe gastronominë në mënyrë që ata të mund të vazhdonin të paguanin stafin ndërsa ishin të detyruar të mbylleshin.

Chris Hartley, CEO i GHA, beson se kjo u dha punëtorëve mundësinë të “rimendonin nëse mikpritja ishte një industri e mirë. Ata mund të rimendojnë ekuilibrat mes punës dhe jetës si dhe të mendojnë “a dua të shkoj në një hotel dhe të bëj turne të ndara?”

Lexo po ashtu:
Punëtorja e restorantit rrëfen se si i shkelen të drejtat e saj në punë
Punëtorja e restorantit rrëfen se si i shkelen të drejtat e saj në punë
Pasi u ndaluan subvencionet e qeverisë, shumë pjesëtarët e stafit dhanë dorëheqje dhe kush mund t’i fajësonte ata?

Ata i thanë lamtumirë orëve të gjata dhe të pashoqërueshme dhe në vend të kësaj morën punë që do t’u ofronin atyre privilegje: të punonin nga shtëpia. Për shumicën e pozicioneve në hotele, kjo thjesht nuk është e mundur dhe nuk do të jetë kurrë. Kuzhinieri duhet të jetë në kuzhinë dhe pastruesja duhet të jetë në dhoma.

Hotelet dhe gastronomia nuk janë vende pune për tërë jetën

Një pyetje tjetër që Hartley dyshon se stafi i hotelit bëri ishte “A është kjo një industri e sigurt për të ndërtuar karrierën time?” Kur qindra mijëra hotele u mbyllën brenda natës në fillim të vitit 2020, ajo ktheu jetën e stafit të tyre përmbys. Kjo bëri që shumë njerëz të mendojnë se puna në hotel është një rrugë e rrezikshme karriere. Nëse e konsideronin në radhë të parë një rrugë karriere.

Duke iu referuar kohërave para pandemisë, Hartley thotë se “Ajo që më pëlqente në vende si Spanja, Italia apo Franca ishte se mikpritja ishte shumë një zgjedhje karriere. Ndërsa nuk ishte në shumë vende të tjera. Në Mbretërinë e Bashkuar dhe SHBA, mikpritja ishte diçka që e ke bërë kur ishe në universitet, sepse kishe nevojë për një punë”.

Nëse hotelet duan të mbajnë stafin për kohë afatgjate, ata duhet ta bëjnë punën të duket si një zgjedhje karriere e qëndrueshme dhe tërheqëse.

James McGinn ka pasur një karrierë çerekshekullore në hotele dhe thotë se “ende nuk kam dëshirë të largohem”.

Ai është drejtor menaxhues i Hastings Hotels, pasi ka filluar punën si menaxher i zhvillimit para 25 vjetëve në grupin e hoteleve në Irlandën e Veriut.

Si i bëjnë hotelet “të burgosur të përjetshëm” stafin e tyre siç e quan veten McGinn?

“Ne e dimë se nuk jemi asgjë pa kolegët tanë”, fillon ai. “Ne duhet të krijojmë mjedisin e duhur për të na lejuar të jemi plotësisht të angazhuar çdo ditë. Jepini [stafit] mjetet për të bërë punën e tyre, uniformat që me krenari t’i veshin, trajnoni siç kërkohet, respektoni dhe kujdeseni për ta dhe mirëqenien e tyre, bëjini të ndihen të vlerësuar dhe më e rëndësishmja – ndani informacionet me ta”.

Është një listë e gjatë, por e lehtësuar nga Hastings që është një biznes në pronësi familjare pa aksionarë. “Pronarët punojnë me ne, dhe ata janë brenda dhe jashtë pronave gjatë gjithë kohës”, thotë McGinn. Vendimet mund të merren shpejt dhe lehtë, duke shkurtuar burokracinë që mund të zemëroj stafin në çdo biznes.

Stafi i hotelit ka shkuar në shtëpi dhe më nuk është kthyer

Sikurse stafi që la punën e tyre kur iu kërkua të ktheheshin në punë, shumë u kthyen në vendet e tyre të origjinës gjatë pandemisë.

Simon Naudi është CEO i Corinthia Hotels, një kompani malteze. “Është shumë e vështirë të gjesh njerëz që të kthehen në industri”, thotë ai, “sepse është një industri ku, në raste të caktuara, ka një mbështetje tek puna e emigrantëve”.

“Ne kemi spanjollë dhe sicilianë në Maltë, sepse ka më shumë mundësi. Ata shkuan në shtëpi për shkak të COVID-19, por nuk dihet se a do të kthehen?”, pohoi ai.

Ishin vendimet politike që mbyllën industrinë e udhëtimeve gjatë pandemisë, dhe tani do të jenë vendimet politike që përcaktojnë nëse hotelet mund të rekrutojnë nga jashtë, transmeton Telegrafi.

Këtu çështja bëhet politike. Ishin vendimet politike që mbyllën industrinë e udhëtimeve gjatë pandemisë, dhe tani do të jenë vendimet politike që përcaktojnë nëse hotelet mund të rekrutojnë nga jashtë. Nëse politikat e imigracionit dhe vizave nuk mbështesin punëtorët e huaj, hotelet do të duhet të mbështeten në forcat kombëtare të punës, ku mund të ketë mungesë entuziazmi.

Politikat e qeverisë luajnë një rol të madh në lejimin e stafit të hotelit për të punuar jashtë vendit

Britania e Madhe mund të jetë vetëm një nga vendet e goditura nga mungesa e personelit, por sigurisht që është e vetmja që është larguar nga Bashkimi Evropian.

BREXIT-i ishte një pjesë e madhe e problemit të bizneseve në Britani. Siç tha një CEO, “Kjo është ajo që unë e urrej në lidhje me BREXIT-in, pasi ishte e gjitha për perceptimin se vendet e punës po merreshin nga bullgarët, gjë që ishte disi qesharake, sepse ata janë pikërisht njerëzit që po mbanin ekonominë tonë dhe industrinë e mikpritjes”.

Organizata Botërore e Turizmit e OKB-së (UNWTO) mbështet vendet për turizmin e tyre, pasi është një shtytës i madh ekonomik. Ata aktualisht po inkurajojnë qeveritë të investojnë në industritë e tyre të turizmit duke u dhënë të rinjve mundësi për t’u trajnuar.

Holger Schoth, 58 vjeç, ka punuar në Kempinski, një nga markat më të vjetra të hoteleve luksoze në botë, që kur ishte 25 vjeç. Ai thotë se hoteli e ka mbështetur gjithmonë me trajnime dhe zhvillim, duke mos i dhënë asnjë arsye për të shkuar diku tjetër.

Pasi ka punuar në hotelet Kempinski në të gjithë Azinë, Lindjen e Mesme dhe Evropën, karriera e tij i ka dhënë gjithashtu mundësi të shumta për të udhëtuar. “Falë Kempinskit”, thotë ai, “kam mundur jo vetëm ta shoh botën, por edhe ta njoh vërtetë atë. Pak njerëz e gëzojnë këtë privilegj dhe unë kam qenë gjithmonë i vetëdijshëm për këtë”, shtoi ai.

Dillip Rajakarier është CEO i Minor Hotel Group, i cili ka 530 hotele në 56 vende, por me një gjurmë të madhe në Azi dhe Lindjen e Mesme.

Rajakarier ishte i vetmi CEO, i cili është i vendosur në një vend në zhvillim (Tajlandë) dhe kjo dukej se i dha atij një pamje të qartë të asaj që nevojitet për t’i bërë hotelet një zgjedhje emocionuese karriere për një fuqi punëtore të re.

Minor kohët e fundit hapi “Institutin Aziatik të Menaxhimit të Mikpritjes” me kampuse në Bangkok dhe Chonburi në Tajlandë.

Këtu stafi i mundshëm i hotelit mund të mësojë nga Les Roches, një nga tre shkollat më të mira të mikpritjes në botë. Rajakarier thotë se ata e nisën këtë sepse, “Tajlanda është një qendër kaq e madhe mikpritjeje. Kishte shumë talent të cilëve u mungonte trajnimi, zhvillimi dhe mundësia për të marrë certifikata të nivelit të diplomës. Ata nuk kanë mundësi të shkojnë në Zvicër. Tani në Tajlandë ata mund ta bëjnë atë për pothuajse një të tretën e çmimit”.

Ashtu si qeveritë duhet të investojnë në trajnime, po ashtu bëjnë edhe kompanitë nëse duan të kenë talent të cilësisë së lartë për t’u shërbyer mysafirëve të tyre.

Lexo po ashtu:
Restoranti i shqiptarit shpallet më i miri në Houston të SHBA-së
Restoranti i shqiptarit shpallet më i miri në Houston të SHBA-së
Klientët të cilëve u shërbeni kanë udhëtuar për të arritur në vendin tuaj të punës, pse nuk duhet të bëni edhe ju të njëjtën gjë?

Rajakarier gjithashtu pranon se stafi, veçanërisht të rinjtë, duan të udhëtojnë – dhe ka mënyrë më të mirë sesa të paguhen për ta bërë këtë. Hotelet inteligjente i japin stafit mundësinë për të punuar në prona në vende të ndryshme, duke e bërë një karrierë në mikpritje të duket magjepsëse dhe e sofistikuar, një mënyrë për të zgjeruar horizontet tuaja, për të jetuar mes kulturave të ndryshme dhe për të mësuar gjuhë të reja.

Klientët të cilëve u shërbeni kanë udhëtuar për të arritur në vendin tuaj të punës, pse nuk duhet të bëni edhe ju të njëjtën gjë?

Skema besnikërie për të gjithë

Një pjesë kyçe e Global Hotel Alliance është programi i tyre i besnikërisë “Discovery”. Ky është një lajm i mrekullueshëm për klientët, të cilët marrin norma zbritjeje dhe përfitime të tjera sa herë që qëndrojnë në një hotel GHA.

Por ç’të themi për nxitjen e stafit për të qenë besnik ndaj kompanisë suaj? Ashtu si në shumë industri, nëse hotelet nuk u tregojnë punëtorëve të tyre se vlerësohen dhe nuk i shpërblejnë ata për qëndrimin e tyre, qarkullimi i lartë është pothuajse i pashmangshëm.

Minor po e trajton këtë kokë më kokë, duke ofruar shpërblime për stafin që është ende atje pas një viti dhe me bonuse që vazhdojnë të paguhen vit pas viti.

Edhe Korinthia duket se po e merr seriozisht problemin, duke emëruar së fundmi një drejtor të lartë që të fokusohet vetëm në çështjen e personelit. CEO Simon Naudi i tha këtij drejtori “Unë po ju jap dy muaj që të ktheheni tek unë me përgjigje dhe zgjidhje”.

Stimujt, trajnimi dhe përfshirja e stafit në vendimmarrje duket se po bëhen standarde të industrisë. Por një përmirësim kyç ende mungon: thjesht pagesa më të larta për stafin.

Grevat e stafit të linjave ajrore dhe të aeroportit janë në lëvizje të plotë në të gjithë Evropën.

Forcat punëtore të hoteleve mund të mos jenë shumë prapa nëse nuk shohin rritje në paketat e tyre të pagave.