Дали е откриен доказ за изгубен свет: Откритие на дното на морето го менува разбирањето за човечката еволуција
Научниците пронајдоа череп од Хомо еректус во морето покрај брегот на Индонезија. Откритието би можело да го промени нашето разбирање за човечката еволуција.
Черепот на древниот човечки предок, е пронајден повеќе од 140.000 години откако првпат бил закопан, зачуван под слоеви кал и песок во Мадурскиот теснец помеѓу островите Јава и Мадура, објавува „Дејли меил“.
Експертите велат дека локацијата би можела да биде првиот физички доказ за изгубен свет – праисториска копнена маса позната како Сундаленд, која некогаш ја поврзувала Југоисточна Азија со огромна тропска низина.
Покрај черепот, истражувачите пронајдоа 6.000 фосили од животни од 36 различни видови, вклучувајќи фосили од комодо змејови, бизони, елени и слонови. Некои од фосилите имаат траги од сечење, што укажува дека раните луѓе користеле напредни стратегии за лов.
Како живеел народот Сундане?
Откритието дава редок увид во животот на древните луѓе и изгубените предели на Сундаленд, покажувајќи како раните луѓе се прилагодиле на променливите средини.
Фосилите всушност се пронајдени во 2011 година при ископување на морски песок, но неодамна биле анализирани и прецизно датирани, што означува голема пресвртница во палеоантропологијата.
„Овој период се карактеризира со голема морфолошка разновидност и мобилност на хомининските популации во регионот“, рече археологот Харолд Бергхајс од Универзитетот Лајден, кој го води истражувањето.
Черепот бил закопан во кал повеќе од 140.000 години и неодамна беше потврдено дека припаѓа на видот Homo erectus, менувајќи го сегашното разбирање за раниот човечки живот во Југоисточна Азија.
Помеѓу 14.000 и 7.000 година п.н.е., топењето на глечерите предизвикало покачување на нивото на морето за повеќе од 120 метри, поплавувајќи ги ниските области на Сандаленд. Остатоците биле откриени за време на ископувањата на морското дно и биле транспортирани на место за рекултивација во близина на градот Сурабаја, каде што работниците пронашле повеќе од 6.000 фосили од ‘рбетници и два фрагменти од човечки череп.
140,000-year-old Homo erectus fossil remains were found under the seafloor of the Madura Strait. pic.twitter.com/pCxFLeIOS3
— Indonesian Pop Base (@IndoPopBase) May 22, 2025
После тоа, научниците спроведоа детални геолошки и археолошки истражувања. Анализата на седиментните слоеви го откри закопаниот речен систем на древната река Соло, која некогаш течела низ сега потопениот гребен Сунда.
Седиментите укажуваат на богат речен екосистем за време на доцниот среден плеистоцен, пред помеѓу 162.000 и 119.000 години.
Homo erectus и пресвртницата
Homo erectus претставуваше голема пресвртница во човечката еволуција – првите рани луѓе кои физички личеа на нас: повисоки, помускулести, со подолги нозе и пократки раце.
Двата фрагмента од череп – фронтален и париетален – беа споредени со познати фосили од Homo erectus од локалитетот Самбунгмакан на Јава. Сличностите потврдија дека фосилите од Мадурскиот теснец навистина припаѓаат на овој вид.
Меѓу бројните откриени фосили беа и остатоците од изумрениот род Стегодон, голем тревопас сличен на денешните слонови. Овие животни можеа да достигнат висина до четири метри и да тежат повеќе од 10 тони. Нивните заби имале повеќе гребени од раните слонови, но помалку од модерните, што укажува на средна фаза на еволуција.
Исто така, пронајдени се бројни остатоци од елени, вклучувајќи коски и заби од неколку видови, што укажува на разновиден и здрав екосистем. Елените се важни индикатори за животната средина – обично отворени шуми или савани со изобилство вода и вегетација.
Пронајдени се и остатоци од антилопи, кои исто така потврдуваат присуство на тревни и отворени живеалишта, наместо густи шуми.
Ова истражување дава прв директен доказ за присуството на човечки предци во сега потопените области на Сандаленд, што ги побива претходните верувања за географските граници на ширењето на Homo erectus.
Исто така, ја истакнува клучната улога на подводните пејзажи во разбирањето на човековата еволуција и миграциите низ Југоисточна Азија.
Бергхуис и неговиот тим покажаа како комбинирањето на геолошките, археолошките и палеоеколошките методи може да ги осветли изгубените поглавја од човечката историја – скриени под површината на морето.
Како што напредува технологијата за подводно истражување, научниците се надеваат дека ќе откријат градови, фарми и спомени изгубени во одамна потонати земјишта.
