Како што светот се загрева и глечерите се топат, Арктикот може да стане почва за нови пандемии на вируси, предупредуваат научниците.
Биологот Стефан Арис-Бросоу и неговите колеги од Универзитетот во Отава ја проучувале почвата и седиментот од езерото Хазен, најголемото езеро по волумен северно од Арктичкиот круг, и по секвенционирањето на ДНК и РНК сегментите пронајдени во почвата, тие се обиделе да ги идентификуваат присутни вируси, пишува „Science Alert“.
Потоа направија модели на реакција на вирусот со животинскиот и растителниот свет во областа и открија ризик од прелевање на вирусот, односно негово пренесување на други видови и продолжување на ширењето, како што беше случајот со вирусот САРС-CoV-2, кој беше пренесен од диви животни на луѓе.
„Ризикот од прелевање се зголемува со стапката на топење на глечерите“
– Ризикот од прелевање се зголемува со стапката на топење на глечерите. Доколку климатските промени го поместат опсегот на потенцијални вирусни вектори и резервоари на север, Арктикот би можел да стане плодна почва за нови пандемии – велат научниците во студијата.
– Од еволутивна гледна точка, вирусите полесно ги инфицираат домаќините кои се филогенетски блиску до нивниот природен домаќин, веројатно затоа што им е полесно да заразат и колонизираат видови кои се генетски слични – додаваат тие.
Во согласност со претходните студии, кои покажуваат како променетата средина може да доведе до нови комбинации на патогени, паразити и домаќини, експертите предупредуваат дека зголеменото топење на глечерите може да доведе до поголем ризик од пренесување на вирусот кај еукариотските домаќини.
На пример, појавата на антракс во северен Сибир во 2016 година, во која најмалку седум лица се заразиле, а едно дете починало, се припишува на топлотен бран. За време на многу високи температури, вечниот мраз се стопи, изложувајќи го заразениот труп од просторијата. Пред тој настан, последната епидемија во регионот беше во 1941 година.
