Историчарите веруваат дека многу детали од неговите мемоари се претерани, но тоа сепак не значи дека неговиот живот не бил лишен од скандали.
Фактот дека припаѓал на добро ситуирано, но не благородничко семејство, го измачувал Џакомо Казанова уште од неговата најрана младост. Колку тешко ја сфатил таа информација најдобро покажува фактот што тврдел дека тој е роден како резултат на афера што мајка му ја имала со член на аристократското семејство Гримани.
Амбициозноста и желбата да се докаже првично го одвеле во Падова, каде студирал право, а потоа работел како адвокат и дипломат. Ова му даде единствена можност да патува низ Европа и да стекне слава како авантурист и љубител на жените, но и да се најде во центарот на бројни скандали. Сепак, најголемите проблеми на Казанова не потекнуваат од тоа што го правел, туку од тоа што бил недискретен – во 18 век тоа се сметало за непристојно однесување.
Со текот на времето стекнал бројни непријатели, сè додека во 1755 година, на триесет години, бил уапсен од венецијанските власти под обвинение за „разврат“ и затворен во занданите на Дуждовата палата во Венеција.
Живот исполнет со скандали
Набрзо следел егзил, по што морал да ја напушти Република Венеција. Поминале речиси две децении пред да биде помилуван, но иако некој би помислил дека тоа ќе го скрши или исплаши, тој го поминал своето време во егзил, проширувајќи ја својата мрежа на контакти и влегувајќи во афери со многу жени. Благодарение на неговата неоспорна харизма, тој запознал личности од различни општествени слоеви и профили како Волтер, Моцарт, Френклин, папата Климент XIII, кралот Фридрих од Прусија и царицата Катерина Велика.
Меѓутоа, истата особина која му помогнала да привлече членови на високото општество му помогнала и да ги искористува – првенствено жените. Најдобар пример е Маркизата д’Урфа, со која имал долга врска за време на престојот во Париз, а ја искористувал за пари. Од друга страна, исто така е точно дека Казанова ја искористил својата генијалност и контакти за да им помогне на своите пријатели.
Кога конечно бил помилуван во 1774 година, Казанова се вратил во родната Венеција и сосема неочекувано, една од првите работи што ги направил била да отиде пред властите и да ги понуди своите услуги како шпион – „работа“ што веќе ја завршил за време на неговиот егзил. Се испоставило дека тој бил многу неефикасен во оваа улога, а некои се сомневале дека тоа го прави само за да извлече пари. Во годините што следеа, тој продолжува да прави скандали, а кулминацијата дошла по објавувањето на памфлетот во кој тврдел дека е – како што веќе споменавме – вонбрачен син на еден од членовите на семејството Гримани.
Тој никогаш не успеал да ги докаже своите тврдења, а семејството под чија заштита бил во годините по смртта на неговиот „легитимен татко“ не можел да му прости таков прекршок и затоа во 1783 година Казанова повторно се соочил со егзил – прво во Виена, а потоа во Духцов во Чешка, каде што работел како библиотекар во замокот на грофот Валштајн. Починал на 4 јуни 1798 година, а последната мистерија поврзана со неговиот живот е дека не е познато точното место каде е погребан.
