Cilat janë armët hapësinore?

Çfarë është një armë hapësinore?

Armët hapësinore janë sisteme armësh që janë të stacionuara në Tokë dhe të drejtuara kundër objektivave në hapësirë, ose janë armë të stacionuara në stacione hapësinore ose raketa të stacionuara në hapësirë ​​dhe prej andej mund të sulmojnë objektivat në Tokë ose objektivat në vetë hapësirën.
Më të famshmit janë të ashtuquajturit “satelitë vrasës” – satelitë që vendosen qëllimisht në orbitë për të shkatërruar anije të tjera kozmike.

Për çfarë mund të përdoret?

Përdorime të ndryshme të mundshme janë të mundshme. Megjithatë, shumë prej tyre aktualisht nuk janë ende teknikisht të pjekur. Diskutimi aktual rreth planeve të mundshme të armëve hapësinore ruse lidhet veçanërisht me armët kundër satelitore. Për to përdoret shkurtesa “ASAT”-armë, një akronim nga emri anglisht “anti satelit aktivitet”. Këto armë, shpesh në formën e një sateliti vetë, synojnë të shkatërrojnë satelitë të tjerë në hapësirë: për shembull, satelitë spiun ose satelitë që mbështesin operacionet ushtarake në Tokë (të cilat, megjithatë, nuk janë përcaktuar si “armë hapësinore”).

Sepse lufta moderne, si në Ukrainë, nuk mund të imagjinohet më pa mbështetje satelitore. Satelitët i ofrojnë ushtrisë fotografi në pak sekonda dhe komunikimi brenda ushtrisë ose lundrimi i sistemeve komplekse të armëve vështirë se do të ishte i mundur pa to. Kushdo që sulmon satelitët e armikut të tij mund të shkaktojë shumë dëme.

A është i ri diskutimi për këtë?

Jo! Në fund të viteve 1950, kur epoka e udhëtimeve hapësinore sapo kishte filluar, amerikanët po eksperimentonin me armë që gjuanin në lartësi të mëdha nga bombarduesit B-47 për të përgjuar satelitët. Këto armë ishin mjaft të pasakta.

E njëjta gjë ndodhi në Bashkimin Sovjetik: edhe atje u kuptua që herët se satelitët e huaj mund të përbënin një kërcënim për sigurinë e tij. Por edhe në Bashkimin Sovjetik, testet me sistemet e mbrojtjes në vitet 1960 nuk shkuan përtej eksperimenteve të thjeshta.

Në vitet 1980, Lufta e Ftohtë arriti kulmin e saj – gara e armëve midis superfuqive të Shteteve të Bashkuara dhe Bashkimit Sovjetik. Në të dy kampet, kërkimet mbi armët hapësinore u rinovuan dhe u zhvilluan prototipe, të cilat përfundimisht rezultuan shumë të shtrenjta.

Atëherë, si tani, po diskutohen rreziqet e armëve hapësinore. Mbetjet nga satelitët e shkatërruar mund të jenë të rrezikshme nëse vazhdojnë të fluturojnë nëpër orbitën e Tokës. Në nëntor 2021, Stacioni Ndërkombëtar i Hapësirës ishte përkohësisht në rrezik pasi në rrugën e tij u shfaqën mbeturina nga një satelit i vjetër sovjetik, të cilin Rusia e rrëzoi qëllimisht.

Çfarë thotë ligji ndërkombëtar për armët hapësinore?

Një arsye tjetër pse hapësira afër Tokës nuk është ende e mbushur me armë hapësinore është i ashtuquajturi “Pakti i Hapësirës”. Pas një sërë rezolutash të OKB-së, traktati u miratua në vitin 1967 dhe u ratifikua nga Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Sovjetik, ndër të tjera. Me sa duket, u bë shpejt e qartë për të gjitha vendet e përfshira se përdorimi ushtarak i udhëtimit në hapësirë ​​mbart të paktën po aq rreziqe sa përfitime.

Traktati i Hapësirës së Jashtme, ndër të tjera, ndalon vendosjen e armëve bërthamore në hapësirë. Gjithashtu nuk lejohet ndërtimi i bazave ushtarake mbi trupat qiellorë. E gjithë kjo kufizon ashpër përdorimin e armëve hapësinore, siç thonë shumë – me të drejtë.