Arinjtë polarë nuk mund të gjejnë ushqim të mjaftueshëm për shkak të shkrirjes së akullit

Studiuesit nga Universiteti i Torontos Scarborough e kanë lidhur rënien e popullsisë së arinjve polarë që jetojnë në gjirin perëndimor të Hudsonit me reduktimin e akullit të detit të shkaktuar nga ndryshimet klimatike.

Studiuesit kanë zhvilluar një model që zbulon se rënia e popullsisë është rezultat i mungesës së energjisë së mjaftueshme të arinjve, e cila është për shkak të mungesës së ushqimit për shkak të tkurrjes së akullit të detit.

– Humbja e akullit të detit do të thotë që arinjtë po shpenzojnë më pak kohë duke gjuajtur foka dhe më shumë kohë duke agjëruar në tokë. Kjo ndikon negativisht në bilancin energjetik të arinjve, duke çuar në zvogëlimin e riprodhimit, vdekjen e këlyshëve dhe në fund – rënie të popullsisë – thotë Louise Archer, autorja kryesore e studimit.

Modeli bioenergjetik i zhvilluar nga studiuesit gjurmon sasinë e energjisë që arinjtë marrin aktualisht nga gjuetia e fokave dhe sasinë e energjisë që u nevojitet për t’u rritur dhe riprodhuar. Ajo që është unike në lidhje me modelin është se ai gjurmon të gjithë ciklin jetësor të arinjve polarë individualë – nga këlyshi deri në moshën madhore – dhe e krahason atë me katër dekada të të dhënave të gjurmimit nga popullata e ariut polar në Gjirin Perëndimor Hudson, midis 1979 dhe 2021.

Nënat dhe këlyshët e arinjve polarë janë veçanërisht të prekshëm

Studiuesit, të specializuar në ekologji dhe ndryshime klimatike, kanë vërejtur se këlyshët përballen me shumicën e këtyre sfidave.

Archer thotë se periudhat më të shkurtra të gjuetisë rezultojnë që nënat të prodhojnë më pak qumësht, gjë që kërcënon mbijetesën e këlyshëve të tyre. Këlyshët përballen me norma të reduktuara të mbijetesës gjatë agjërimit të tyre të parë nëse nuk arrijnë të fitojnë peshë të mjaftueshme.

Dhe nënat kanë më pak këlyshë. Të dhënat tregojnë se madhësia e mbeturinave është ulur me 11 për qind në krahasim me pothuajse 40 vjet më parë dhe nënat po i mbajnë këlyshët e tyre më gjatë sepse nuk janë mjaftueshëm të fortë për të jetuar vetë.

“Është shumë e thjeshtë – mbijetesa e të rinjve ndikon drejtpërdrejt në mbijetesën e popullsisë,” thotë Archer.

Aplikime më të gjera të Modelit

Western Hudson Bay është konsideruar prej kohësh një mbrojtës i popullatave të arinjve polarë globalisht, dhe ndërsa Arktiku ngrohet katër herë më shpejt se mesatarja globale, studiuesit paralajmërojnë për rënie të ngjashme në popullatat e tjera të arinjve polarë.

– Ky është një nga popullatat më jugore të arinjve polarë dhe është monitoruar për një kohë të gjatë, kështu që ne kemi të dhëna shumë të mira për të punuar. Ka arsye të mira për të besuar se ajo që po ndodh me arinjtë polarë në këtë rajon do të ndodhë edhe me arinjtë polarë në rajone të tjera, bazuar në trajektoret e parashikuara të humbjes së akullit të detit. “Ky model në thelb përshkruan të ardhmen e tyre,” thotë Molnar, i cili është një ekspert se si ngrohja globale ndikon te gjitarët e mëdhenj.