Çfarë do të lërë pas njerëzimi? Mbeturinat!

Testamenti përfundimtar i njerëzimit do të jetë në mënyrë dramatike i ndryshëm nga skeletet, kockat dhe gjurmët e tjera biologjike që përfaqësojnë të dhënat e sotme fosile, sipas paleontologëve Sarah Gabbott dhe Jan Zalasiewicz të Universitetit të Leicester në Mbretërinë e Bashkuar, autorë të librit Cast Away: How Technofosils Will Be Our Final.

Një gamë krejtësisht e re fosilesh dhe një stil i ri fosilizimi po shfaqen tashmë në Tokë, thonë autorët. Objektet e prodhuara – shishe plastike, stilolapsa, ndërtesa betoni, qese çaji, turbina me erë, telefona celularë, bluza, kanaçe alumini – janë më të mëdha se gjallesat dhe do të formojnë gjurmë të dallueshme, por të vështira për t’u identifikuar, të ekzistencës sonë.

Fosilizimi ndodh rrallë, dhe që mbetjet e bimëve dhe kafshëve të fosilizohen, duhet të bashkohen disa rrethana, shpjegojnë autorët në një intervistë për CNN.

“Nëse dëshironi të bëheni një fosil jashtëzakonisht i ruajtur mirë, ku të gjitha indet tuaja të buta ruhen, atëherë dëshironi të vdisni në sedimente që janë anoksike (pa oksigjen) ose hiperkripësi. Por shumica e materialeve që ne bëjmë në fakt kanë një potencial më të madh për ruajtje sesa materialet organike”, shpjegon Sarah Gabbott.

Ne prodhojmë objekte dhe materiale që të jenë super të qëndrueshme, për t’i rezistuar motit, për t’i rezistuar rrezet e diellit, për t’i rezistuar konsumit dhe jo për t’u ngrënë nga kafshët e tjera, dhe kështu ne u japim të gjitha këtyre materialeve një shans për t’u fosilizuar.

“Më pas e hedhim gjithë këtë në deponi të mëdha, ku e heqim ujin dhe i mbështjellim me plastikë dhe prej tyre bëjmë sarkofagë gjigantë, të cilët krijojnë kushte fantastike që këto gjëra të fosilizohen”, shton Gabotova.

Për të ilustruar se çfarë do të ndodhë, Zalashevich përmend qytete si New Orleans dhe Amsterdam, të cilat ndodhen në tokë që fundoset, të ashtuquajturat “shkallë lëvizëse tektonike në rënie”. Në të njëjtën kohë, me rritjen e nivelit të detit, këto qytete do të zhyten në ujë. Të gjitha llojet e nënstrukturave, të gjitha shtyllat, sistemet e metrosë, e kështu me radhë, kanë një shans jashtëzakonisht të mirë për të mbijetuar pak a shumë të paprekura.

“Pasi të jeni varrosur, sapo të merrni sediment, atëherë shanset për fosilizimin janë vërtet të mira. Rrokaqiejt dhe strukturat e tjera, me kalimin e kohës, do të shemben.”

Një tjetër sinjal i madh me të cilin mund të përballet qytetërimi ynë i ardhshëm është mungesa e biodiversitetit, vëren Gabotova.

“Ata do të shohin masat dhe masat e kafshëve që ne rrisim për të ngrënë: pulat dhe lopët. Tani e dimë se vetëm katër për qind e gjitarëve në planet janë gjitarë të egër. Kjo është e habitshme. Në fakt, tashmë ka më shumë qen shtëpiak në planetin tonë sesa gjitarë të egër. Ata do të shohin këtë rikonfigurim të madh të diversitetit të Sarah.”