Arinjtë polarë janë në rrezik më të madh të sëmundjes për shkak të ngrohjes së Arktikut
Ndërsa Arktiku ngrohet, arinjtë polarë përballen me një rrezik në rritje të kontraktimit të viruseve, baktereve dhe parazitëve që ishin shumë më pak të zakonshëm 30 vjet më parë, ka zbuluar një studim i ri.
Në hulumtimin që dha të dhëna se si sëmundja e ariut polar mund të lidhet me humbjen e akullit, shkencëtarët ekzaminuan mostrat e gjakut nga arinjtë në detin Chukchi midis Alaskës dhe Rusisë.
Ata analizuan të dhënat e mbledhura midis 1987 dhe 1994, dhe më pas mblodhën dhe studiuan mostrat tre dekada më vonë, midis 2008 dhe 2017.
Studiuesit zbuluan se mostrat më të fundit të gjakut përmbanin sinjale kimike se arinjtë ishin të infektuar me një nga pesë viruset, bakteret ose parazitët.
Në bazë të mostrave të gjakut, është e vështirë të përcaktohet se si kjo ka ndikuar në shëndetin fizik të ariut, por Dr. Karin Rhode e Shërbimit Gjeologjik të SHBA tha se tregon ndryshime në të gjithë ekosistemin e Arktikut.
Studiuesit testuan gjashtë patogjenë të ndryshëm, viruse, baktere ose parazitë që lidhen kryesisht me kafshët tokësore, por që më parë janë raportuar te kafshët detare, duke përfshirë speciet e prera nga arinjtë polarë.
Hulumtimi zgjati tre dekada, kur pati humbje të konsiderueshme të akullit të detit dhe rritje të përdorimit të tokës.
“Ne donim të dinim nëse ekspozimi kishte ndryshuar, veçanërisht për disa nga këta patogjenë që ne mendojmë se janë kryesisht tokësorë,” tha Rode.
Pesë patogjenët, siç quhen kolektivisht agjentët e sëmundjes, që janë bërë më të zakonshëm te arinjtë polarë, janë në fakt dy parazitë që shkaktojnë toksoplazmozë dhe neosporë, dy lloje bakteresh që shkaktojnë ethe dhe brucelozë te lepujt, dhe një virus që shkakton trazim në qentë.
“Arinjtë në përgjithësi janë mjaft rezistent ndaj sëmundjeve. “Nuk është tipike që kjo të prekë popullsinë e arinjve, por mendoj se nënvizon se gjërat po ndryshojnë në Arktik”, shtoi ajo.
Ka rreth 26,000 arinj polarë në botë. Shumica e tyre janë në Kanada, por ka edhe në SHBA, Rusi, Norvegji dhe Grenlandë. Ato janë në listën e specieve të cenueshme ose të rrezikuara dhe ndryshimi i klimës është një faktor kyç në rënien e tyre.
Një ari i rritur mund të jetë rreth tre metra i gjatë dhe peshon pothuajse 600 kilogramë. Arinjtë polarë kanë një nuhatje të fortë dhe mund të “ndjejnë erën” e presë deri në 16 kilometra larg. Ata janë notarë të mirë dhe janë parë deri në 100 kilometra nga bregu. Ata mund të notojnë me një shpejtësi deri në 10 km/h.
Ata konsiderohen si një specie e rrezikuar në Shtetet e Bashkuara dhe problemi është humbja e vazhdueshme e akullit që shërben si një platformë për gjuetinë e gjahut detar.
Hulumtimet e mëparshme duke përdorur jakat e kamerës kanë treguar se arinjtë që kalojnë më shumë se një vit në tokë, kur nuk ka akull në dispozicion për të gjuajtur, në fakt nuk mund të konsumojnë kalori të mjaftueshme.
