Gropa e Madhe e Mbeturinave të Paqësorit u zbulua në vitin 1997 nga Charles Moore, i cili themeloi Fondacionin e Kërkimeve Detare Algalita dhe vazhdon ta studiojë atë edhe sot e kësaj dite.

Në një ekspeditë në vitin 2014, ekipi i tij i dronëve zbuloi se sasia e mbeturinave ishte afërsisht njëqind herë më e madhe nga sa mendohej më parë. Sot, vlerësohet se plastika nga e cila është “ndërtuar” peshon pothuajse njëqind mijë ton.

Një problem global, përgjegjësia e askujt

Zona e Madhe e Mbeturinave të Paqësorit është vendi ku mbetjet e pabiodegradueshme nga perëndimi takohen me ato nga lindja. Është zona e konvergjencës ku uji i ngrohtë nga Paqësori Jugor takohet me ujin më të ftohtë nga Arktiku.

Mbetjet plastike në det janë shumë të rrezikshme për florën dhe faunën. Jo vetëm që kafshët mund të ngatërrohen në të dhe të lëndohen nëse e hanë, por fotodegradimi i plastikës çliron kimikate të dëmshme që kërcënojnë algat dhe planktonet – me fjalë të tjera, i gjithë zinxhiri ushqimor është i helmuar.

Megjithatë, diçka tjetër po ndodh, zbuluan shkencëtarët në një studim të botuar vitin e kaluar pas vitesh kërkimesh. Në plastikën e copës së mbeturinave të Paqësorit, ata zbuluan komunitete të lulëzuara të kafshëve bregdetare, për të cilat është ende e paqartë nëse ato erdhën në mes të oqeanit në këtë copë plehrash apo udhëtuan disi kaq larg habitateve të tyre natyrore.

Asnjë vend i vetëm nuk merr përgjegjësi për sasinë e madhe të mbeturinave, kështu që iniciativat për të pastruar dhe zgjidhur këtë problem global ndërmerren më shpesh nga organizatat mbikombëtare ose seksionet e tyre mjedisore. Parashikimet nuk janë optimiste, veçanërisht pasi hulumtimet e fundit kanë treguar se sasia e plastikës që diskutohet është vetëm maja e ajsbergut – shumica e mbeturinave, sipas oqeanografëve, përfundojnë në shtratin e detit.