Arkipelagu norvegjez i Svalbard, i vendosur në Oqeanin Arktik, është i një rëndësie të madhe sepse është shtëpia e bankës më të madhe të farave të bimëve në botë. Megjithëse banka të tilla ekzistojnë në të gjithë botën, kjo është më e madhja dhe më e famshmja,

Gjithashtu, disa nga bankat e tjera ndodhen në vende që nuk janë plotësisht të sigurta (fatkeqësi natyrore, luftëra), kështu që në vitin 2008 u vendos që të krijohej një bankë e madhe farash në një vend të sigurt, më saktë, në këtë grup të largët ishujsh që pothuajse me siguri do të mbetej i paprekur edhe në rast të Luftës së Tretë Botërore.

Qëllimi është të ruhet fara këtu, nëse për ndonjë arsye ajo nuk është më e disponueshme dhe zhduket në ndonjë pjesë të botës. Pra, në termat e IT-së, ne mund të mendojmë për bankën Svalbard si një makinë të jashtme ku kemi vendosur kopje rezervë të rëndësishme. Edhe pse territorialisht i përket Mbretërisë së Norvegjisë, duhet thënë se të drejtën për të e pretendojnë vendet donatore të farës dhe institucione të ndryshme në mbarë botën.

Pse Svalbard?

Përgjigja më e thjeshtë është – sepse është ftohtë. Domethënë, Svalbard është një arkipelag i vendosur në Oqeanin Arktik dhe i përket Norvegjisë, dhe vetë Kasaforta Globale e Farave ndodhet në ishullin Spitsbergen, afër qytetit Longyearbyen. Ky vend u zgjodh për shkak të kushteve perfekte klimatike dhe gjeologjike të nevojshme për ruajtjen e farave. Përkatësisht, farat duhet të mbahen në temperaturë të ulët për të parandaluar mbirjen e tyre, pra për të ngadalësuar plakjen e tyre. Përveç kësaj, vendi është lehtësisht i arritshëm dhe ka një burim të besueshëm energjie afër.

Meqenëse është e mbuluar me ngrica të përhershme (akulli i përjetshëm), temperatura nuk do të rritet kurrë mbi 3.5°C, dhe shkëmbi që rrethon vetë ndërtesën është gur ranor, i cili është mjaftueshëm i qëndrueshëm për të gërmuar një hapësirë ​​për ndërtesën, ndërkohë që ka edhe nivele të ulëta rrezatimi. Nëse nivelet e detit ngrihen dhe akulli shkrihet, kjo ndërtesë do të jetë ende e sigurt, sepse është 130 metra mbi nivelin e detit dhe është mjaft e thellë në shkëmb për të mos u kërcënuar.

Ajo ruan kryesisht farat e kulturave të ndryshme që janë të rëndësishme për prodhimin e ushqimit dhe bujqësinë e qëndrueshme. Farat ruhen në temperaturën -18°C, në ambalazhe të mbyllura, të cilat më pas vendosen në kuti që vendosen në rafte. Temperatura e ulët dhe oksigjeni i kufizuar janë të rëndësishme për të ngadalësuar aktivitetin metabolik të farave dhe për të ngadalësuar plakjen e tyre.

Mostrat e reja

Këtë javë, banka e farave mori më shumë se 14,000 mostra të reja, duke përfshirë fara të specieve të pemëve nordike nga Suedia dhe oriz nga Tajlanda. “Farat e ruajtura këtë javë përfaqësojnë jo vetëm biodiversitetin, por edhe njohurinë, kulturën dhe qëndrueshmërinë e komuniteteve që i ruajnë ato,” tha Stefan Schmitz, drejtor ekzekutiv i Crop Trust, një organizatë ndërkombëtare jofitimprurëse me qendër në Bon.

Misioni i saj është të ruajë dhe të bëjë të aksesueshme diversitetin kulturor të botës për të garantuar sigurinë ushqimore. Banka e Farave të Arktikut ka një kapacitet për 2.5 miliardë fara, dhe që nga maji i vitit të kaluar ajo përmbante më shumë se 1.3 milion lloje farërash nga pothuajse çdo vend në botë.