FOTO + VIDEO | Shtatzënia e parë in vitro e një rinoceronti femër mund t’i shpëtojë rinocerontët e bardhë veriorë nga zhdukja

Rinoceronti i bardhë verior është aq i rrezikuar sa që mbijetesa e kësaj specie (Ceratotherium simum cottoni) nuk varet nga dy individët e mbetur , sepse të dyja femrat janë të vjetra, por nga shkencëtarët. Megjithatë, kishte shpresë se specia do të mbijetonte – një ekip studiuesish arriti të merrte një embrion rinoceronti duke përdorur metodën e fekondimit in vitro dhe ta transferonte atë në trupin e një nëne surrogate.

Procedura është bërë me rinocerontin e bardhë jugor, një nëngrup i afërt, por hapi tjetër është përsëritja e procedurës me rinocerontin e bardhë verior, shkruan “BBC”.

– Fakti që arritëm të transferonim embrionin në një rinoceront femër është një hap i madh përpara. Unë mendoj se, pas kësaj sipërmarrjeje, ne do të jemi në gjendje të krijojmë një rinoceront të bardhë verior në të njëjtën mënyrë dhe ai do të shpëtojë speciet – tha Susan Holtz, një shkencëtare nga Instituti për Studime të Kafshëve në Leibniz, i cili është pjesë e “Biorescue”. një konsorcium ndërkombëtar, qëllimi i të cilit është të shpëtojë speciet.

Rinocerontët e bardhë veriorë dikur jetonin në të gjithë Afrikën Qendrore. Por për shkak të gjuetisë së paligjshme dhe kërkesës për brirë, ato thuajse janë shkatërruar.

Tani ka vetëm dy individë të kësaj specie – femra Nagjin dhe vajza e saj Fatu. Dy kafshët, të cilat jetonin në kopshtin zoologjik, tani ndodhen në rezervatin Ol Peyeta në Kenia, ku po ruhen nga roje të armatosura.

Duke qenë se nuk ka mundësi shumimi duke qenë se ka vetëm dy femra, specia është teknikisht e zhdukur. Por ekipi i Biorescue iu drejtua shkencës për t’i rikthyer këto kafshë nga pragu i zhdukjes.

Ata filluan punën e tyre duke përdorur rinocerontin e bardhë jugor, prej të cilit janë disa mijëra. Atyre iu desh të kapërcenin shumë probleme për të marrë një vezë nga një kafshë që peshonte dy tonë, më pas të krijonin një embrion në laborator dhe ta implantonin përsëri. Vetëm në përpjekjen e 13-të u arrit shtatzënia e parë, e nisur nga fekondimi in vitro dhe përdorimi i rinocerontëve të bardhë jugorë.

– Është një sfidë e madhe për të futur një embrion në traktin riprodhues të kafshëve kaq të mëdha, ai është pothuajse dy metra në të – tha Susan Holtz.

Embrioni u krijua nga veza e një rinoceronti të bardhë jugor femër nga një kopsht zoologjik në Belgjikë dhe u fekondua me spermën e një mashkulli nga Austria, përpara se të futej më në fund në një nënë surrogate në Kenia.

Megjithatë, suksesi u pasua nga tragjedia. Rreth 70 ditë pas konceptimit, nëna surrogate u vra nga klostridia. Ishte një goditje e madhe sepse autopsia tregoi se fetusi mashkull ishte 6.5 centimetra i gjatë, po zhvillohej mirë dhe kishte 95 për qind mundësi për të lindur i gjallë.

Janë vetëm 30 prej këtyre embrioneve, të cilat ruhen në azot të lëngshëm në Gjermani dhe Itali. Ato u bënë duke përdorur vezët e Fatut, një gruaje të re nga Kenia, dhe spermën e dy meshkujve të marra para se të vdisnin.

Megjithatë, ka më shumë probleme. Asnjë nga dy femrat e mbetura nuk mund të mbajë një shtatzëni për shkak të moshës dhe problemeve shëndetësore. Prandaj, embrioni do të futet në trupin e një nëne surrogate të një rinoceronti të bardhë jugor. Fekondimi in vitro midis nëngrupeve nuk është provuar ende, por shkencëtarët besojnë se do të jetë i suksesshëm.

– Mendoj se situata është e mirë sepse të dy nëngrupet janë shumë afër, dhe brendësia e tyre është pothuajse e njëjtë. Ne duam ta përshpejtojmë procesin, pasi këlyshi do të lindte ndërsa ka ende dy individë në natyrë. Ne duam të transmetojmë komunikimin social, trashëgiminë sociale duke e vendosur këlyshin pranë dy femrave të fundit për të mësuar sjelljen prej tyre – tha Prof. Thomas Hildebrandt, drejtor i Institutit Leibniz dhe drejtues i projektit Biorescue.