Gjenerata Z po humbet një aftësi që njerëzit e kanë kultivuar për 5500 vjet

Në botën e sotme dixhitale shkrimi i dorës po bëhet një lloj arti i humbur, veçanërisht për Gjeneratën Z – ata që kanë lindur në fund të shekullit të 20-të dhe në fillim të shekullit të 21-të. Ky ndryshim na bën të pyesim veten për të ardhmen, për mënyrën se si do të komunikojmë dhe mendojmë.

Një studim i kohëve të fundit nga Universiteti i Stavanger gjeti diçka mjaft alarmante: rreth 40 përqind e Gjeneratës Z po humbasin kontrollin e komunikimit të shkruar me dorë, një aftësi që ka qenë vendimtare për ndërveprimin njerëzor për rreth 5500 vjet.

Si po e ndryshon teknologjia lojën?

Teknologjia dixhitale ka ndryshuar plotësisht mënyrën se si ne flasim me njëri-tjetrin. Aplikacione si “Viber” dhe “Whatsapp” dhe “Instagram” na detyrojnë të përdorim mesazhe të shpejta plot shkurtore dhe emoticon. Me marrjen e këtyre platformave, shkrimi i dorës po bëhet gjithnjë e më i rrallë tek të rinjtë. Këto ditë, tastierat dhe ekranet me prekje janë kudo – nga detyrat e shkollës deri te emailet e punës.

Disa ekspertë besojnë se Gjenerata Z është gjenerata e parë që redukton shkrimin funksional të dorës. Kjo tregon për ndryshime më të mëdha në mënyrën se si ne trajtojmë informacionin dhe se si lidhemi me të tjerët. Ndërsa komunikimi dixhital zë vend qendror, ne po humbasim kontaktin personal që vjen me shënimet e shkruara me dorë.

Pse shkrimi i dorës është i rëndësishëm për trurin?

Shkrimi me dorë është shumë i rëndësishëm për zhvillimin e trurit – e inkurajon atë të funksionojë në mënyra që nuk funksionon. Ajo lidhet me aftësitë kyçe të tilla si kujtimi i gjërave dhe të kuptuarit e asaj që lexoni ose dëgjoni. Shkrimi i dorës kërkon aftësi të shkëlqyera motorike dhe fokus mendor, gjë që ndihmon në përforcimin e të mësuarit.

Raportet nga disa universitete tregojnë se studentët e Gen Z shpesh kanë vështirësi kur duhet të bëjnë diçka të shkruar me dorë. Ata “hutohen” kur duhet të shkruajnë diçka sepse nuk praktikojnë, duke rezultuar në shkarravitje të çrregullta që janë të vështira për t’u lexuar.

Shumë mësues dhe profesorë vërejnë se nxënësve të sotëm shpesh u mungojnë aftësitë bazë të të shkruarit. Shumë shmangin fjalitë e gjata ose paragrafët koherent, duke zgjedhur në vend të tyre fjali të shkurtra që duken më shumë si postime në mediat sociale sesa ese. Plus, nuk është e pazakontë që studentët të paraqiten në universitet pa stilolapsa, duke u mbështetur vetëm në tastierë për të marrë shënime dhe detyra.

Këtu nuk mund të neglizhohet ndikimi i rrjeteve sociale. Platformat si Twitter shtyjnë për shkurtësinë dhe shpejtësinë, duke formësuar fjalimin e të rinjve si në internet ashtu edhe drejtpërdrejt.

Rënia në aftësitë e shkrimit të dorës nuk ka të bëjë vetëm me dërgimin e letrave ose kartolinave, por prek mënyrën se si Gen Z e sheh dhe kupton mjedisin. Shkrimi i dorës zakonisht nënkupton komunikim të zhytur në mendime dhe personale – një kontrast i fortë me natyrën shpesh të nxituar të teksteve dixhitale.

Është e rëndësishme që edukatorët, prindërit dhe politikëbërësit të gjejnë mënyra për të kombinuar aftësitë inteligjente dixhitale me aftësitë e shkollës së vjetër si shkrimi i dorës.