Hëna e Saturnit ka nxitur spekulime nëse ekzistojnë forma jete nën atmosferën e trashë dhe të mjegullt

Titani, hëna më e madhe e Saturnit, është një botë e çuditshme aliene. Ajo është e mbuluar me lumenj dhe liqene metani të lëngshëm, shkëmbinj të akullt dhe duna rëre të ngjashme me blozën, dhe topografia e saj ka magjepsur prej kohësh shkencëtarët dhe ka nxitur spekulime nëse ekzistojnë forma jete nën atmosferën e trashë dhe të mjegullt të Hënës.

Një ekip ndërkombëtar studiuesish, i udhëhequr nga Antonin Afholder i Universitetit të Arizonës dhe Peter Higgins i Departamentit të Tokës dhe Shkencave Planetare në Universitetin e Harvardit, vendosën të zhvillojnë një skenar realist se si mund të dukej jeta në Titan nëse do të ekzistonte, ku mund të shfaqej dhe sa jetë mund të kishte atje.

Duke përdorur modelimin bioenergjetik, ekipi zbuloi se oqeani nëntokësor i Titanit, i vlerësuar të jetë rreth 500 kilometra i thellë, mund të mbështesë format e jetës që konsumojnë materiale organike. Studimi i tyre arrin në përfundimin se ndërsa Titan mund të ketë jetë të thjeshtë, mikroskopike, ai ndoshta mund të mbështesë vetëm disa kilogramë biomasë totale.

Fermentimi kërkon vetëm molekula organike, por jo një “oksidant” si oksigjeni, një kërkesë kyçe për procese të tjera metabolike, siç është frymëmarrja.

Studiuesit u fokusuan në një molekulë të vetme organike, glicinë, më e thjeshta nga të gjitha aminoacidet e njohura.

“Kur shikojmë asteroidet, kometat, retë e grimcave dhe gazeve që formojnë yje dhe planetë si Sistemi ynë Diellor, gjejmë glicinë ose pararendësit e saj në pothuajse të gjitha këto vende”, thonë studiuesit.

Megjithatë, simulimet kompjuterike kanë zbuluar se vetëm një pjesë e vogël e materialit organik të Titanit mund të jetë e përshtatshme për konsum mikrobik. Mikrobet që konsumojnë glicinë në oqeanin e Titanit do të vareshin nga një furnizim konstant i aminoacideve nga sipërfaqja, nëpërmjet guaskës së trashë të akullit. Puna e mëparshme nga i njëjti ekip ka treguar se meteoritët që godasin akullin mund të lënë pas “pellgje të shkrirë” me ujë të lëngshëm, i cili më pas fundoset nëpër akull dhe dërgon materiale sipërfaqësore në oqean.

Për një mision të ardhshëm në Titan, shanset për të gjetur jetë mund të jenë si të kërkosh një gjilpërë në një kashtë, përveç nëse potenciali i Titanit për jetë qëndron diku tjetër përveç përmbajtjes së tij organike në sipërfaqe, përfundojnë shkencëtarët.