Kinezët kanë zhvilluar një e-skin 3D që u jep robotëve një sens të prekjes si njeriu
Shkencëtarët kinezë kanë arritur një përparim teknologjik duke zhvilluar lëkurën elektronike tredimensionale, e cila mund të aplikohet drejtpërdrejt si allçi.
Kjo teknologji mund të përdoret për të monitoruar të dhënat e shëndetit të njeriut në kohë reale me aplikime të mundshme në diagnostikimin biomjekësor dhe robotët humanoidë. Mendje e profesorit Chan Yihui nga Universiteti Tsinghua, lëkura elektronike është e aftë të dekodojë dhe ndjejë 3 sinjale mekanike: presion, fërkim dhe tendosje.
Duke folur për zhvillimin, profesori Chan zbuloi se lëkura elektronike është një lloj i ri sensori që imiton funksionet shqisore të lëkurës së njeriut.
“Në të ardhmen, ai mund të vendoset në majat e robotëve mjekësorë për diagnostikimin dhe trajtimin e hershëm, por edhe si një copëz në lëkurë për të monitoruar të dhënat shëndetësore si nivelet e oksigjenit në gjak dhe rrahjet e zemrës në kohë reale”. “Lëkura elektronike ka shumë qeliza receptore prekëse, të cilat janë të shpërndara dendur dhe kanë një shpërndarje hapësinore tredimensionale dhe që mund të perceptojnë me saktësi stimujt e jashtëm”, thotë Chan.
Dekodimi i sinjaleve të presionit, fërkimit dhe tendosjes ishte një sfidë e rëndësishme në zhvillimin e kësaj teknologjie. Lëkura e re elektronike e kapërcen këtë pengesë falë një strukture që imiton lëkurën e njeriut, e përbërë nga epiderma, derma dhe indi nënlëkuror.
Lloje të ndryshme të lëkurës elektronike janë parë më parë, ndër të cilat dallohet ajo e zhvilluar në Stanford. Kjo lëkurë ka aftësinë të komunikojë drejtpërdrejt me trurin dhe të imitojë reagimet shqisore të lëkurës së vërtetë.
“Ne ishim të frymëzuar nga sistemi natyror dhe donim ta imitonim atë. “Ndoshta një ditë ne do t’i ndihmojmë pacientët jo vetëm të rifitojnë funksionin motorik, por edhe ndjesinë,” thotë Weichen Wan nga Universiteti Stanford.
Megjithatë, Chan pretendon se risia e tij shkon më tej dhe mund të imitojë reagimet shqisore të lëkurës së vërtetë. Ekipi i tij vuri re se kur lëkura elektronike prek një objekt të jashtëm, sensorë të shumtë punojnë së bashku.
Sinjalet e mbledhura nga sensorët kalojnë drejtpërdrejt përmes një sërë transmetimesh dhe nxjerrjesh, dhe më pas kombinohen me algoritme të mësimit të thellë. Ky proces lejon lëkurën elektronike të zbulojë me saktësi butësinë, fortësinë dhe formën e objektit.
