Истражување: Деменцијата напредува побрзо кај високообразованите луѓе
Според новото истражување објавено во Британскиот медицински журнал (БМЈ), луѓето со повисоко ниво на образование може да доживеат побрзо прогресија на деменција по дијагнозата во споредба со помалку образованите врсници.
Научниците открија дека луѓето кои поминуваат повеќе време во образованието имаат тенденција да развијат поголеми „когнитивни резерви“ во нивниот мозок, што им овозможува подолго да се спротивстават на раните симптоми на деменција. Меѓутоа, оваа навидум позитивна карактеристика има и своја темна страна, пренесува „Дејли мејл“.
Анализата спроведена на примерок од 261 студија, од кои 36 се конкретно фокусирани на образовните достигнувања, дала интригантни резултати.
Истражувањето открило изненадувачка врска помеѓу нивото на образование и очекуваниот животен век по дијагнозата на деменција.
Податоците покажуваат дека за секоја дополнителна година на формално образование, очекуваниот животен век по дијагнозата на деменција се намалува за приближно два ипол месеци.
Ова откритие, иако парадоксално на прв поглед, укажува на тоа дека повисоките нивоа на образование, иако генерално се поврзани со подобри здравствени резултати, може да имаат неочекувани импликации кога станува збор за напредувањето на деменцијата.
Важно е да се напомене дека овие резултати не ја намалуваат вредноста на образованието, туку укажуваат на сложеноста на односот оимеѓу когнитивните резерви, образованието и текот на невродегенеративните болести.
Холандските истражувачи од универзитетскиот медицински центар Еразмус во Ротердам, предводени од тим експерти од областа на неврологијата и геронтологијата, детално го проучувале овој интригантен феномен, кој го нарекле „парадигма на когнитивни резерви“.
Нивното опсежно истражување, кое вклучувало анализа на илјадници случаи на деменција во текот на неколку децении, дава фасцинантен увид во врската помеѓу образованието и прогресијата на оваа болест.
Резултатите јасно покажуваат дека високообразованите индивидуи имаат значително поголема способност за компензација за почетните невролошки оштетувања, што им овозможува да функционираат подолго без видливи знаци на болеста.
Меѓутоа, оваа очигледна предност крие еден парадокс: кога симптомите на деменција конечно ќе се манифестираат кај овие лица, болеста веќе ја достигнала напредната фаза.
Нивниот мозок толку долго успешно ја надоместувал штетата што, кога конечно ќе подлегне на налетот на болеста, веќе претрпел значително поголема штета отколку што би била кај помалку образованите луѓе.
Следствено, времето на преживување по поставувањето на дијагнозата е значително пократко кај високообразованите пациенти, што претставува предизвик за медицинската заедница во поглед на навременото откривање и лекување на деменцијата кај оваа група на пациенти.
