На Арктикот има „чудовиште“ што може катастрофално да ги влоши емисиите на јаглерод и климатските промени
Како што се забрзуваат климатските промени, арктичкото чудовиште од метан може да се разбуди, што ќе придонесе за ескалација на климатската криза.
Под ледената капа на Арктикот се крие потенцијална закана во форма на заробен гас метан. Причината е топењето на вечниот мраз, кој го ослободува ова моќно фосилно гориво.
Неодамнешната анализа на норвешкиот архипелаг Свалбард открива вознемирувачка реалност – половина од истражените дупнатини за вечен мраз содржат значителни акумулации на метан. За разлика од конвенционалните јаглеводородни бунари, овие откритија за метан се случија случајно.
Сите бунари кои наишле на акумулации на гас го направиле тоа случајно, вели геологот Томас Бирчал. Имено, неодамнешниот бунар во близина на аеродромот во Лонгјарбиен го вклучи алармот, откако звукот на меурите поттикна истрага.
Тоа е првата сеопфатна студија, која опфаќа повеќе од 50 години дупчење на фосилни горива, за да се процени метанот под вечниот мраз во Свалбард. Научниците анализирале податоци од 18 истражни бунари со јаглеводороди, приближно 500 истражни бунари за јаглен и 10 научни бунари. Резултатите од истражувањето сугерираат дека долините на Свалбард дејствуваат како ефективни криогени капи, спречувајќи длабоко истекување на метан, додека планинските области служат како послаби бариери поради потенкиот, покривен мраз.
Студијата, објавена во списанието Frontiers, ја нагласува моменталната миграција на јаглеводороди под површината на Свалбард. Сепак, научната проценка за тековното истекување на метан од вечниот мраз на Арктикот останува неостварлива.
Бирчал забележува дека истекувањето на метан моментално е мало, но предупредува на потенцијално забрзување бидејќи глечерите се повлекуваат и вечниот мраз се топи.
Во суштина, системите на арктичките подповршински флуиди изгледаат неурамнотежени, што укажува на веројатна широко распространета миграција на јаглеводороди. Студијата покренува загриженост за ранливоста на планинските области, нагласувајќи ја итноста од понатамошни истражувања за да се разбере улогата на вечниот мраз во заробувањето на метанот во почвата.
