Заслужува ли Русија да прославува во нашата земја?
Колку Русија ги заслужува овие прослави, особено во нашата земја, знаејќи дека водела постојана битка против аспирациите на Македонија кон НАТО. Во март 2018 година, еден од нејзините секретари, Сергеј Бапкин, беше протеран од руската амбасада, кој, според македонските власти, се обидел да добие тајни информации во земјата и да инсталира агенти во горниот ешалон на извршната власт. Руската амбасада отворено предупреди дека македонската страна ќе сноси целосна одговорност за оваа провокација и невиден непријателски чин во руско – македонските односи.
Всушност, вмешаноста на Русија беше потенцирана во јануари 2015 година кога избувна скандалот со масовното прислушување во земјата. Русија го поддржа ставот на тогашната Влада на Груевски, дека станува збор за државен удар и со интервенција на странски служби со жолти комбиња. Руската амбасада во земјата исто така ги критикуваше и осудуваше протестите на „Шарената револуција“, нагласувајќи дека тие биле поттикнати однадвор, дури и ставот на официјална Москва е дека другите партии имаат за цел да ја санкционираат Русија преку Груевски и енергетските врски, конкретно со јужниот гасовод, кој веќе се одлучи за Русија.
„Настаните во Македонија се оркестрираат од надворешни страни. Владата на Груевски се обвинува дека не ги исполнила своите обврски кон нацијата, но главен мотив е да се изврши притисок поради одбивање да се приклучи на санкциите против Русија. Овој притисок е резултат и на проектот Јужен тек од кој би имала корист Македонија“, рече Сергеј Лавров, министер за надворешни работи на Русија.
Прорускиот дух се почувствува и при конституирањето на новото Собрание и крвавите настани на 27 април. Самиот премиер Зоран Заев, кој за време на нападот доби две повреди на главата, рече дека Русија исто така учествувала во, како што рече, „обидот на Москва да добие влијание“ во Македонија. Русија исто така беше гласна за време на процесот на решавање на името на земјата, бранејќи го ставот дека процесот има за цел членство во НАТО и е против волјата на мнозинството граѓани. Овој дух го пренесе преку нејзините сателитски партии во Македонија, „Единствена Македонија“, „Левица“ и „Српска демократска партија“.
За руското влијание се зборува и во извештајот на самата Македонска тајна служба во 2017 година, во кој се вели дека со употреба на таканаречената СОФТ ДИПЛОМАЦИЈА, Русија се обидува да ја оддели Македонија од Западот. Тоа го стори преку руската надворешна политика и енергетска стратегија, руски разузнавачки активности, напори за регрутирање на поранешен воен и полициски персонал во земјата и финансирање на медиуми, вклучувајќи ги и оние насочени кон Албанците, за лажни вести за бојкот на референдумот, како и против НАТО. Македонија докажа дека Русите работат против договорот од Преспа, исто така преку грчко – рускиот бизнисмен Иван Савидис, кој обезбедил над 300 илјади евра за протестна кампања во јуни 2018 година и преку социјалните мрежи поттикнување на противење на постигнување договор. Во насилствата учествуваа и хулигани од фудбалскиот клуб Вардар, кој во тоа време беше во сопственост на рускиот милионер Сергеј Самсоненко, инаку почесен конзул на Русија во Битола. По референдумот во септември и последователното ратификување на Договорот од Преспа и деблокада на процесот на НАТО, тогашниот руски амбасадор Олег Шкербак отворено рече дека во случај на војна РУСИЈА – НАТО, Македонија исто така ќе биде мета на Русија.
„Вие како одговорни граѓани на вашата земја треба да размислите за фактот дека по членството во НАТО, земјата ќе стане дел од воената машинерија и доколку се случи каква било агресија против Русија, вие ќе бидете цел на одмазднички напад. Дали ова вам и на вашите деца ви треба?!“, велеше Шкербак.
Имаше и закана за блокирање на новото име на Македонија во Советот за безбедност на ООН, иако за среќа, не му требаше такво одобрување.
Алсат
