Pse na shqetëson kur dikush nuk respekton hapësirën tonë personale?

Sipas hulumtimit të Edward Hall nga vitet ’60, i cili është i vlefshëm edhe sot, të gjithë jemi të rrethuar nga disa zona hapësinore dhe këto zona mund të ndahen në 4 kategori.

Hapësira intime: përcakton një distancë prej 15 deri në 45 cm dhe në këtë hapësirë ​​mund të hyjnë bashkëshortët, fëmijët, partnerët romantikë, miqtë shumë të ngushtë.

Hapësira personale : shtrihet nga 45 deri në 120 cm dhe është distanca e zakonshme midis miqve dhe në ngjarje sociale si festa.

Hapësira sociale : fillon përafërsisht nga 1.2 deri në 3.5 m. Hapësira më e afërt sociale është deri në 2.5 mm ndërsa ajo më e largëta është nga 2.5 m në 3.5 m. Bashkëpunëtorët, blerësit dhe shitësit ndërveprojnë në këtë hapësirë ​​dhe kjo është përgjithësisht distanca që mbajmë me të huajt.

Hapësira publike: shtrihet nga 3.5 m, ku fillon hapësira publike më e afërt, ndërsa distanca prej 8 m nënkupton hapësirën publike më të largët. Në këtë hapësirë ​​mbahen fjalime para grupeve më të mëdha, ligjërata, ndërsa në largësi mbahen fjalime të ndryshme drejtuar masave apo fjalime politike.

Sipas shkencëtarit Ralph Adolphs, vetëdija për nivelet hapësinore zhvillohet në moshën 3 ose 4 vjeç dhe zhvillohet plotësisht në adoleshencë. Në një hulumtim të botuar në vitin

2009 në revistën Nature , Adolphs dhe kolegët e tij arritën në përfundimin se zonat e hapësirës përcaktohen dhe ndërtohen në një pjesë të trurit të quajtur amigdala, e cila është shumë aktive edhe kur jemi në gjendje frike.

Amigdala aktivizohet kur ne hyjmë në hapësirën intime ose personale të dikujt të paftuar dhe na tregon se si një sjellje e tillë shkakton një reagim të fortë emocional tek ne. Një amigdalë e pazhvilluar gjithashtu mund të shpjegojë pse njerëzit autikë nuk mund ta kuptojnë konceptin e hapësirës personale.