Riparimi dhe rigjenerimi i zemrës pas një ataku kardiak

Riparimi dhe rigjenerimi i zemrës
Zemra nuk është në gjendje të rigjenerojë muskujt e zemrës pas një ataku kardiak dhe muskuli i humbur i zemrës zëvendësohet nga indet e mbresë. Indi i mbresë nuk kontribuon në forcën kontraktuese kardiake dhe muskuli kardiak i qëndrueshëm i mbetur i nënshtrohet një ngarkese më të madhe hemodinamike. Me kalimin e kohës, muskuli i zemrës përfundimisht dështon duke çuar në zhvillimin e dështimit të zemrës dhe 500,000 pacientë diagnostikohen çdo vit në Shtetet e Bashkuara me dështim të zemrës. Kështu, paaftësia e zemrës për të rigjeneruar muskujt e zemrës, e shoqëruar me një përgjigje mbizotëruese të dëmtimit fibrotik, mbeten pengesa kryesore themelore për trajtimin e sëmundjeve të zemrës.

Kalcifikim kardiak
Kalcifikimi i zemrës është një fenotip mbizotërues i plakjes së zemrës dhe kalcifikimi patologjik predispozon për sëmundje kardiake. Për shembull, kalcifikimi i sistemit të përcjelljes tek njerëzit shkakton ngadalësim të përçueshmërisë dhe blloqeve të zemrës, ndërsa kalcifikimi i valvulave çon në ngurtësimin e fletëve të valvulave dhe pengimin ose rigurgitimin e gjakut nëpër valvula dytësore për koaptimin e dëmtuar të fletëve të valvulave. Origjina e qelizave që kontribuojnë në kalcifikimin kardiak dhe mekanizmat që rregullojnë depozitimin e kalciumit mbeten të panjohura. Duke përdorur valvulat e zemrës njerëzore (të marra gjatë zëvendësimit kirurgjik të valvulave kalcifike të zemrës), ne izolojmë dhe studiojmë popullatat paraardhëse që mund të kontribuojnë në kalcifikimin kardiak. Ne kemi gjithashtu modele të kalcifikimit të miut që i përdorim për të marrë hartat e fatit rreth popullatave të mundshme të paraardhësve që kontribuojnë në kalcifikimin kardiak dhe mekanizmat e studimit që i shtyjnë paraardhësit të adoptojnë një fat osteoblaste (qeliza që formojnë kalcium). Ky projekt lejon marrjen në pyetje të mekanizmave si në modelet e mirit ashtu edhe në indet njerëzore.