Si mungesa e vitaminës D mund të çojë në sëmundje autoimune

Si mungesa e vitaminës D mund të çojë në sëmundje autoimune

Një studim i Universitetit McGill shpjegon pse mungesa e vitaminës D në fillim të jetës lidhet me një rrezik më të lartë të sëmundjeve autoimune.

Gjatë fëmijërisë, timusi (gjëndra e gjirit) ndihmon në trajnimin e qelizave imune për të dalluar midis indeve të trupit dhe pushtuesve të dëmshëm. Mungesa e vitaminës D në atë fazë të jetës bën që timusi të plaket më shpejt, zbulojnë studiuesit.

-Plakja e timusit çon në një “sistem imunitar të rrjedhshëm. Kjo do të thotë se timusi bëhet më pak efektiv në filtrimin e qelizave imune që mund të sulmojnë gabimisht indet e shëndetshme, duke rritur rrezikun e sëmundjeve autoimune si diabeti i tipit 1, tha autori kryesor John White, profesor dhe kryetar i Departamentit të Fiziologjisë në McGill.

Ai vuri në dukje se studiuesit e kanë ditur prej vitesh që vitamina D ndihmon trupin të absorbojë kalciumin për kocka të forta dhe se kërkimet më të fundit kanë zbuluar rolin e saj kyç në rregullimin e sistemit imunitar.

-Gjetjet tona hedhin dritë të re mbi këtë marrëdhënie dhe mund të çojnë në strategji të reja për të parandaluar sëmundjet autoimune. Edhe pse hulumtimi u krye me minj, gjetjet janë të rëndësishme për shëndetin e njeriut, sepse timusi funksionon në mënyrë të ngjashme në të dy speciet – beson ai.

Rëndësia e zëvendësimit të dritës së diellit

Gjetjet theksojnë rëndësinë e marrjes adekuate të vitaminës D, veçanërisht për fëmijët.

-Në vende si Montreali, ku ne ndalojmë së prodhuari vitaminën nga rrezet e diellit nga fundi i vjeshtës dhe fillimi i pranverës, suplementimi është thelbësor. Nëse keni një fëmijë të vogël, është e rëndësishme të konsultoheni me një mjek për t’u siguruar që fëmijët po marrin mjaftueshëm vitaminë D, tha White.

Hulumtimi bazohet në një studim finlandez të vitit 2001 që ndoqi më shumë se 10,000 fëmijë. U zbulua se fëmijët që ishin plotësuar me vitaminë D në fillim të jetës kishin një rrezik pesëfish më të ulët për të zhvilluar diabetin e tipit 1 më vonë në jetë.

“Finlanda, me periudhat e saj të gjata të dimrit pa vitaminë D, shërbeu si një studim ideal për të mësuar më shumë rreth roleve të shumta të lëndës ushqyese,” tha White.

Në studimin e McGill, studiuesit përdorën minj që nuk mund të prodhonin vitaminë D për të ekzaminuar se si mungesa ndikon në timus, duke përdorur analizën e qelizave dhe renditjen e gjeneve për të parë se si kjo nga ana tjetër ndikon në sistemin imunitar.

Në studimet e ardhshme, White shpreson të hetojë se si vitamina D ndikon në timusin e njeriut, diçka që ai vëren se nuk është bërë më parë.

LEXO EDHE:

Back to top button