Studimi tregoi se në epokën e gurit foshnjat ishin më të lumtura dhe më të shëndetshme: Ja pse

Një studim i fundit zbuloi se megjithëse prindërit modernë marrin më shumë përgjegjësi për kujdesin ndaj fëmijëve në krahasim me paraardhësit e tyre të epokës së gurit, kjo qasje mund të rezultojë në prindërim më pak efektiv.

Antropologët nga Universiteti i Kembrixhit hetuan praktikat e kujdesit ndaj fëmijëve të fisit gjysmë nomad të Republikës Demokratike të Kongos, Mbendjele Bayaka, me qëllim që të zbulonin sesi shoqëritë tradicionale kujdeseshin për fëmijët e tyre.

Ndryshe nga prindërimi modern, ku fëmijët kujdesen kryesisht nga prindërit e tyre biologjikë, Mbendjele Bayaka kishte një sistem të përbashkët prindërimi, me më shumë se dhjetë anëtarë të fisit që shpesh ndihmonin për të përmbushur nevojat e fëmijës.

Kjo qasje e përbashkët u mundësoi fëmijëve të përfitonin nga afërsisht nëntë orë kontakt të ngushtë me anëtarë të ndryshëm të fisit, duke u dhënë nënave mundësinë për të punuar dhe pushuar, raporton ” Euronews” . Në të kundërt, foshnjat në Kanada dhe Holandë kishin më pak se gjysmë ore kontakt të ngushtë (lëkurë me lëkurë) në ditë, një ndryshim i madh.

Studimi zbuloi se raporti kujdestar-fëmijë ishte më i madh se 5:1, që është në kontrast të plotë me raportin që shohim sot në shtëpitë moderne apo qendrat e kujdesit ditor.

Studiuesit sugjeruan se fëmijët mund të jenë të prirur në mënyrë evolucionare të presin nivele të larta të kontaktit fizik dhe kujdesit dhe vëmendjes nga shumë kujdestarë, përveç prindërve të tyre biologjikë. Ekipi arriti në përfundimin se gjatë gjithë historisë njerëzore dhe parahistorisë, prindërit nuk u përballën kurrë me të njëjtat presione për mungesë mbështetjeje si sot.