Zbulohen depozitat më të mëdha të arit në botë

Rezervat më të mëdha të arit në botë nuk ruhen në Fort Knox, thesarin amerikan për metalet e çmuara. Në fakt, ato janë të fshehura shumë më thellë nga sa mund të pritet. Më shumë se 99.999% e arit dhe metaleve të tjera të çmuara në botë ndodhen të varrosura nën 3,000 km shkëmb të ngurtë, të mbyllur në bërthamën metalike të Tokës dhe larg mundësive të njeriut.

Tani, studiuesit gjermanë nga Universiteti i Göttingen kanë gjetur gjurmë të ruteniumit (Ru) të metalit të çmuar në shkëmbinjtë vullkanikë në Ishujt Havai, të cilët në fund të fundit duhet të kenë origjinën nga bërthama e Tokës. Gjetjet janë botuar në revistën Nature.

Këto ndryshime në 100Ru janë aq të vogla saqë më parë nuk ishin zbuluar. Tani, metodat e reja të zhvilluara nga studiuesit në Universitetin e Göttingenit kanë bërë të mundur zgjidhjen e tyre. Sinjali jashtëzakonisht i lartë 100Ru që ata gjetën në lavat në sipërfaqen e Tokës mund të nënkuptojë vetëm se këto shkëmbinj u formuan përfundimisht në kufirin bërthamë-mantel.

“Kur erdhën rezultatet e para, kuptuam se kishim gjetur fjalë për fjalë ar! Të dhënat tona konfirmuan se materiali nga bërthama, duke përfshirë arin dhe metale të tjera të çmuara, po rrjedh në mantelin e Tokës”, shpjegon Dr. Nils Mesling nga Departamenti i Gjeokimisë në Universitetin e Göttingenit.
“Gjetjet tona jo vetëm që tregojnë se bërthama e Tokës nuk është aq e izoluar sa supozohej më parë, por tani mund të provojmë gjithashtu se sasi të mëdha materiali të mbinxehur nga manteli, disa qindra katrilionë ton metrikë shkëmb, formohen në kufirin bërthamë-mantel dhe ngrihen në sipërfaqen e Tokës, duke formuar ishuj oqeanikë si Hawaii”, shtoi Profesor Matthias Willbold nga i njëjti departament.

Kjo do të thotë që të paktën disa nga rezervat e arit dhe metaleve të tjera të çmuara në të cilat mbështetemi për vlerën dhe rëndësinë e tyre në shumë sektorë, siç janë burimet e energjisë së rinovueshme, burojnë nga bërthama e Tokës.

“Mbetet për t’u vërtetuar nëse këto procese që vëzhgojmë sot kanë qenë në veprim edhe në të kaluarën. Gjetjet tona hapin një perspektivë krejtësisht të re mbi evolucionin e dinamikës së brendshme të planetit tonë”, përfundoi Mesling.