Amnezia e fëmijërisë: Pse nuk i kujtojmë ngjarjet para moshës katër vjeçare?

Amnezia e fëmijërisë është paaftësia për të kujtuar detajet dhe ngjarjet që kanë ndodhur para moshës katër vjeç.

Studiuesit që kanë studiuar këtë fenomen psikologjik kanë arritur në përfundimin se fëmijët para moshës shtatë vjeç mbajnë mend rreth 60 për qind ose më shumë të ngjarjeve, ndërsa fëmijët në periudhën e zhvillimit deri në nëntë vjet kujtojnë vetëm 40 për qind të ngjarjeve.

A ka lidhje me aftësitë e komunikimit verbal?

Një teori se pse ne nuk mund të qasemi në kujtimet tona më të hershme është se ne nuk ishim në gjendje të komunikonim verbalisht. Ne përdorim fjalë për të përshkruar një kujtim të veçantë dhe shumica e fëmijëve të vegjël nuk flasin rrjedhshëm—ata nuk mund t’i shprehin mendimet e tyre derisa të jenë dy vjeç. Për shkak të kësaj, ata nuk janë në gjendje të krijojnë një kujtesë kohezive.

Zhvillimi i trurit luan një rol të madh

Një studim zbuloi se truri “nuk ruan kujtime afatgjata”. Për më tepër, ne nuk mund të kujtojmë ngjarjet e përditshme tre-katër vjet më parë, sepse kujtesa jonë episodike ende nuk është formuar.

Kujtimet e prindërve ndryshojnë tonën

Një studim tjetër sugjeron që prindërit me përvojën e tyre personale të një ngjarjeje të caktuar ndryshojnë edhe kujtimet tona të fëmijërisë. Me fjalë të tjera, hulumtimi tregoi se fëmijët e kujtojnë të njëjtën ngjarje ndryshe pasi e diskutojnë me baballarët dhe ndryshe kur e diskutojnë me nënat e tyre.

Fuqia e reagimit emocional

Psikologët pohojnë se fëmijët kujtojnë ato ngjarje që në një moment të fëmijërisë së tyre u shkaktuan atyre një emocion të fortë në përgjigje të një situate të caktuar. Pavarësisht nëse është një emocion pozitiv apo negativ, ka më shumë gjasa që fëmija ose i rrituri ta kujtojnë atë ngjarje specifike në një moment të jetës së tyre.