Krimbat e pazakontë të Çernobilit mbajnë çelësin e rezistencës gjenetike ndaj rrezatimit

Krimbat e pazakontë të Çernobilit mbajnë çelësin e rezistencës gjenetike ndaj rrezatimit

Shkencëtarët kanë zbuluar se një lloj i caktuar krimbi rreth Çernobilit sfidon rrezatimin, duke ofruar njohuri mbi mekanizmat e mundshëm të riparimit të ADN-së dhe duke kuptuar ndjeshmërinë individuale ndaj kancerit.

Krimbat mikroskopikë, të njohur si nematodat, sfidojnë rrezatimin duke mos treguar dëmtime nga rrezatimi në gjenomin e tyre, tregon një studim i ri.

Ndryshe nga supozimet për një mjedis të rrezikshëm, këta krimba të guximshëm janë të aftë për t’u përshtatur me kushte që do të ishin të pakëndshme për shumicën e specieve të tjera.

Shkencëtarët, të udhëhequr nga Sofia Tintori e Universitetit të Nju Jorkut, theksojnë se zbulimi i mekanizmave të riparimit të ADN-së nematode mund të ndihmojë në informimin e aplikimeve të ardhshme në mjekësinë njerëzore.

Pas katastrofës në termocentralin bërthamor të Çernobilit në vitin 1986, qyteti fqinj Pripyat dhe e gjithë zona përreth u mbyllën për shkak të nivelit të rrezikshëm të rrezatimit jonizues. Edhe pse rajoni mbetet i pasigurt për jetën e njerëzve për mijëra vitet e ardhshme, ai është bërë pa dashje një habitat për kafshët.

– Çernobili ishte një tragjedi me përmasa të pakuptueshme – kujton Tintori.

Pavarësisht variacionit të njohur gjenetik në kafshët e rajonit, ndikimi i plotë në ekosistemet lokale mbetet përtej zotërimit të shkencëtarëve.

Një zbulim befasues

Për të hetuar këto mistere, shkencëtarët u fokusuan në nematodat, veçanërisht në Oschieus tipulae, të cilat jetojnë në tokën rreth Çernobilit.

Duke mbledhur qindra nematoda nga vende të ndryshme në të ashtuquajturën zonë të përjashtimit, ata analizuan gjenomin e krimbave për ndonjë shenjë të dëmtimit gjenetik të shkaktuar nga rrezatimi.

Duke krahasuar gjenomet e sekuencave të nematodave nga Çernobili me ato nga vende të tjera globale, shkencëtarët zbuluan se krimbat e Çernobilit janë gjenetikisht më të ngjashëm me njëri-tjetrin sesa krimbat e mbetur të kësaj specie. Është interesante se pavarësisht mjedisit radioaktiv, shkencëtarët nuk gjetën prova të rirregullimeve të mëdha kromozomale ose dëmtimit të ADN-së, të cilat zakonisht shoqërohen me mjedise mutagjene.

Hulumtimi arriti në përfundimin se mjedisi rreth Çernobilit nuk kishte ndikim të dukshëm gjenetik në gjenomin e krimbave të përmendur. Kjo rezistencë e papritur ndaj rrezatimit të këtyre krimbave nxit kërkime të mëtejshme në mekanizmat e riparimit të ADN-së dhe ofron njohuri të mundshme mbi ndjeshmërinë e njeriut ndaj kancerit.

– Tani që e dimë se cilat lloje të Oschieus tipulae janë më të ndjeshme ose tolerante ndaj dëmtimit të ADN-së, mund t’i përdorim ato shtame për të studiuar pse individë të ndryshëm kanë më shumë gjasa të vuajnë nga efektet e kancerogjenëve sesa të tjerët – shpjegon Tintari.

LEXO EDHE:

Back to top button