Krimbat e pazakontë të Çernobilit mbajnë çelësin e rezistencës gjenetike ndaj rrezatimit
Krimbat e pazakontë të Çernobilit mbajnë çelësin e rezistencës gjenetike ndaj rrezatimit

Shkencëtarët kanë zbuluar se një lloj i caktuar krimbi rreth Çernobilit sfidon rrezatimin, duke ofruar njohuri mbi mekanizmat e mundshëm të riparimit të ADN-së dhe duke kuptuar ndjeshmërinë individuale ndaj kancerit.
Krimbat mikroskopikë, të njohur si nematodat, sfidojnë rrezatimin duke mos treguar dëmtime nga rrezatimi në gjenomin e tyre, tregon një studim i ri.
Ndryshe nga supozimet për një mjedis të rrezikshëm, këta krimba të guximshëm janë të aftë për t’u përshtatur me kushte që do të ishin të pakëndshme për shumicën e specieve të tjera.
Shkencëtarët, të udhëhequr nga Sofia Tintori e Universitetit të Nju Jorkut, theksojnë se zbulimi i mekanizmave të riparimit të ADN-së nematode mund të ndihmojë në informimin e aplikimeve të ardhshme në mjekësinë njerëzore.
Pas katastrofës në termocentralin bërthamor të Çernobilit në vitin 1986, qyteti fqinj Pripyat dhe e gjithë zona përreth u mbyllën për shkak të nivelit të rrezikshëm të rrezatimit jonizues. Edhe pse rajoni mbetet i pasigurt për jetën e njerëzve për mijëra vitet e ardhshme, ai është bërë pa dashje një habitat për kafshët.
– Çernobili ishte një tragjedi me përmasa të pakuptueshme – kujton Tintori.
Pavarësisht variacionit të njohur gjenetik në kafshët e rajonit, ndikimi i plotë në ekosistemet lokale mbetet përtej zotërimit të shkencëtarëve.
Një zbulim befasues
Duke mbledhur qindra nematoda nga vende të ndryshme në të ashtuquajturën zonë të përjashtimit, ata analizuan gjenomin e krimbave për ndonjë shenjë të dëmtimit gjenetik të shkaktuar nga rrezatimi.
Duke krahasuar gjenomet e sekuencave të nematodave nga Çernobili me ato nga vende të tjera globale, shkencëtarët zbuluan se krimbat e Çernobilit janë gjenetikisht më të ngjashëm me njëri-tjetrin sesa krimbat e mbetur të kësaj specie. Është interesante se pavarësisht mjedisit radioaktiv, shkencëtarët nuk gjetën prova të rirregullimeve të mëdha kromozomale ose dëmtimit të ADN-së, të cilat zakonisht shoqërohen me mjedise mutagjene.
Hulumtimi arriti në përfundimin se mjedisi rreth Çernobilit nuk kishte ndikim të dukshëm gjenetik në gjenomin e krimbave të përmendur. Kjo rezistencë e papritur ndaj rrezatimit të këtyre krimbave nxit kërkime të mëtejshme në mekanizmat e riparimit të ADN-së dhe ofron njohuri të mundshme mbi ndjeshmërinë e njeriut ndaj kancerit.
– Tani që e dimë se cilat lloje të Oschieus tipulae janë më të ndjeshme ose tolerante ndaj dëmtimit të ADN-së, mund t’i përdorim ato shtame për të studiuar pse individë të ndryshëm kanë më shumë gjasa të vuajnë nga efektet e kancerogjenëve sesa të tjerët – shpjegon Tintari.