Kuptimi i përgjigjes së trurit ndaj shijes: Çelësi për të frenuar mbingrënien

Studiuesit në UC San Francisko kanë bërë një zbulim novator që sfidon të kuptuarit tonë se si truri ynë rregullon zakonet e të ngrënit. I udhëhequr nga Dr. Zachary Knight, një profesor i fiziologjisë, ekipi ka zbuluar se ndjenja jonë e shijes luan një rol vendimtar në ritmin e të ngrënit tonë, duke vepruar si linja e parë e mbrojtjes kundër mbikonsumimit. Ky studim novator, i botuar në Nature, ofron njohuri të reja mbi kontrollin e trurit mbi sjelljen tonë të të ngrënit dhe mund të hapë rrugën për strategji novatore për humbje peshe.

Për vite me radhë, besohet se sinjalet nga stomaku ynë informojnë trurin për nivelet e ngopjes, duke na penguar të hamë tepër. Megjithatë, ky studim zbulon se perceptimi i shijes është shtytësi kryesor në frenimin e marrjes së ushqimit tonë. Dr. Knight shpjegon, “Ne kemi zbuluar një logjikë që truri i trurit përdor për të kontrolluar sa shpejt dhe sa hamë, duke përdorur dy lloje të ndryshme sinjalesh, një që vjen nga goja dhe një që vjen shumë më vonë nga zorra. ” Ky zbulim paraqet një kornizë të re për të kuptuar mekanizmat komplekse që qëndrojnë pas zakoneve tona të të ngrënit.

Tradicionalisht, ka qenë sfiduese të studiohet aktiviteti i trungut të trurit gjatë ngrënies për shkak të vendndodhjes së qelizave përkatëse të trurit, të cilat janë thellë brenda këtij rajoni. Megjithatë, ekipi arriti të zhvillonte teknika inovative që i lejuan ata të imazhin dhe të regjistronin strukturat e trurit të trurit kritike për ngopjen te minjtë e zgjuar dhe aktivë. Duke hetuar dy lloje neuronesh që lidhen me marrjen e ushqimit, ata bënë një zbulim befasues.

Kur ushqimi futej drejtpërdrejt në stomak, qelizat e trurit të njohura si neuronet PRLH u aktivizuan nga sinjalet nga trakti gastrointestinal (GI), në përputhje me supozimet e mëparshme. Megjithatë, kur minjtë u lejuan të hanin natyrshëm, sinjalet e zorrëve nuk shkaktuan të njëjtën përgjigje. Në vend të kësaj, neuronet PRLH shfaqën një model të ri aktiviteti të ndikuar vetëm nga sinjalet nga goja. Ky zbulim i papritur nxjerr në pah natyrën e shumëanshme të sistemit tonë të kontrollit të oreksit, duke hapur rrugë të reja kërkimi.

Truri përdor perceptimin e shijes në dy mënyra të ndryshme njëkohësisht. Ndërsa një pjesë e trurit na inkurajon të hamë më shumë duke e gjetur ushqimin të këndshëm, një pjesë tjetër monitoron shpejtësinë tonë të të ngrënit, duke na paralajmëruar të ngadalësojmë për të shmangur shqetësimin. Dr. Knight shpjegon, “Balanci midis tyre është sa shpejt hani”. Ky ekuilibër delikat siguron që ritmi ynë i të ngrënit të rregullohet nga reagimi i trurit tonë ndaj shijes.

Për më tepër, studiuesit zbuluan se aktiviteti i neuroneve PRLH ndikoi në perceptimin e minjve për shijshmërinë e ushqimit. Kjo përputhet me përvojën njerëzore që ushqimi bëhet më pak i shijshëm sapo të ndihemi të kënaqur. Studimi hodhi gjithashtu dritë mbi rolin e neuroneve CGC, të cilët u përgjigjen sinjaleve nga stomaku dhe zorrët për një periudhë më të gjatë kohore, duke frenuar urinë për një periudhë të gjatë. Këto neurone lëshojnë GLP-1, hormoni i synuar nga ilaçet për humbje peshe si Ozempic dhe Wegovy.

Ky hulumtim ka implikime të rëndësishme për strategjitë e humbjes së peshës. Duke fituar një kuptim më të thellë se si sinjalet e ndryshme nga trupi ynë kontrollojnë oreksin, shkencëtarët mund të jenë në gjendje të hartojnë regjime të personalizuara për humbje peshe. Duke optimizuar ndërveprimin midis sinjaleve të shijes dhe reagimit të zorrëve, mund të jetë e mundur të zhvillohen ndërhyrje efektive për humbje peshe të përshtatura për individët’ zakonet e të ngrënit.

Dr. Knight dhe ekipi i tij tani po përqendrohen në hetimin e ndërlikimit të sinjaleve të shijes dhe reagimit të zorrëve për të fituar njohuri të mëtejshme se si oreksi ynë shtypet gjatë një vakti. Ky hulumtim mund të hapë mundësi të reja për të luftuar obezitetin dhe të revolucionarizojë mënyrën se si i qasemi humbjes së peshës.