Mbjellja e miliona pemëve nuk po përmirëson klimën siç besonin autoritetet në Zelandën e Re

Nga të gjitha zgjidhjet për një botë që po ngrohet, “mbillni më shumë pemë” duket mjaft e qartë.

Por në Zelandën e Re, ku ata testuan atë premisë duke lidhur stimujt e zhvillimit të pylltarisë me skemën e tyre të tregtimit të emetimeve, rezultatet ishin më të diskutueshme dhe më pak efektive sesa kishin shpresuar aktivistët e klimës.

Tani, pas katër vitesh mbjellje të furishme, një zyrtar i shquar qeveritar u është bashkuar agjencive ndërkombëtare, grupeve të industrisë dhe avokatëve të mjedisit në thirrjen për ndryshim rrënjësor.

– Prodhimi i pishës dhe pylltaria e përhershme janë përdorime legjitime të tokës. Por pyllëzimi nuk duhet të inkurajohet si një mënyrë e lirë për të kompensuar emetimet e karburanteve fosile – shkroi Komisioneri Parlamentar i Mjedisit Simon Upton në një raport mbi ndryshimin e përdorimit të tokës.

Grupi Ingka, ekskluziviteti më i madh global i IKEA dhe një investitor i madh në pylltarinë në Zelandën e Re, thotë se këshillat e Upton janë domethënëse dhe grupi po shqyrton me kujdes ndikimet e mundshme, duke shtuar se angazhimet e tyre afatgjata ndaj vendit mbeten të paprekura. Investitorë të tjerë të pyjeve thonë se debatet e vazhdueshme po gërryejnë besimin në treg.

– Edhe pse pasiguria mbetet, Zelanda e Re po humbet një mundësi të rëndësishme për të zhvilluar asetet e saj pyjore – tha Phil Taylor, drejtor menaxhues i pylltarisë së Zelandës së Re në Port Blakely, e cila zotëron 35,000 hektarë plantacione me specie të përziera.

Që nga viti 2019, vendi ka shtuar 175,000 hektarë pyje, pothuajse të gjitha me pisha Pinus radiata me rritje të shpejtë që thithin karbon, duke ndihmuar Zelandën e Re të përparojë drejt objektivit të saj neto për vitin 2050. Por rritja e re po minon tokën bujqësore të vendit. Rritja e mbetjeve pyjore – trungje, gjethe dhe degë – më shumë se dyfishoi dëmin nga përmbytjet e shkaktuara nga cikloni Gabriel i vitit të kaluar.

Pyjet thithin shumë dioksid karboni, por efikasiteti i tyre bie me kalimin e kohës.

-Për të arritur të njëjtin efekt ekologjik për dekada, do t’ju duhet të vazhdoni të mbillni më shumë pyje. Nuk e zgjidh vërtet problemin – thotë John Saunders, studiues i lartë në Njësinë e Kërkimeve të Agrobiznesit dhe Ekonomisë të Universitetit Lincoln.

– Qeveria donte më shumë pemë. Çmimi i tokës u rrit aq shumë sa fermerët nuk mund të konkurronin, thotë Murray Hellewell, i cili rrit delet dhe viçin në një fermë prej 640 hektarësh. Një nga një, fqinjët e tij ua shesin tokën kompanive pyjore, pothuajse duke rrethuar fermën Hellewell me pisha.

Pronarët e pyjeve, nga ana e tyre, thonë se kritika e fermerëve është afatshkurtër dhe se ndryshimet e pafavorshme të politikave mund të ndikojnë në eksportet vjetore të pyjeve me vlerë 5 miliardë dollarë, gjithashtu një kontribuues kryesor në PBB-në e vendit.

Qeveria e re e vendit ka thënë se po shqyrton rishikimet e skemës së tregtimit të emetimeve për të kufizuar tokat bujqësore prodhuese që do të konvertohen në pylltari, megjithëse ministri i Ndryshimeve Klimatike Simon Watts ka theksuar se kufizimi i kredive pyjore nuk është në shqyrtim.

Raporti i Upton ofron një zgjidhje që mund të kënaqë nevojat e të paktën disa fermerëve dhe ambientalistëve. Një problem me kreditë aktuale të pyjeve është se ato përdoren për të kompensuar emetimet e dioksidit të karbonit, zakonisht nga lëndët djegëse fosile, të cilat mbeten përgjithmonë në atmosferë – që do të thotë se pylli duhet të jetojë përgjithmonë, kundër gjasave të zjarrit, stuhive ose të shkaktuara nga njerëzit dëmtimi.

Por metani biogjen, gazi serrë i emetuar nga bagëtia, ka një efekt më të madh ngrohjeje, por për një periudhë më të shkurtër kohore. Duke filluar nga viti 2030, fermerët do të duhet të paguajnë për ato emetime ose të gjejnë një mënyrë për t’i kompensuar ato. Pylltaria, thotë Upton, mund të jetë një zgjidhje.