Mikrobet dhe ndikimi i tyre befasues në sjelljen tonë shoqërore
Truri i njeriut është një instrument kompleks i krijuar për ndërveprim dhe shoqërueshmëri. Gjatë rrjedhës së evolucionit, ajo ka zhvilluar aftësi që janë kritike për mbijetesën dhe prosperitetin e specieve tona. Edhe pse ne jemi ende duke hulumtuar se si dhe pse truri ynë u zhvillua në këtë mënyrë, ekspertët besojnë se themeli për këtë u hodh përmes zhvillimit të lidhjeve të ngushta dhe prindërimit të përbashkët. Por ka një zhvillim të ri interesant në botën e shkencës që mund të shtojë një shtresë të re në kuptimin e natyrës sonë sociale.
Hulumtimet e fundit sugjerojnë se personaliteti ynë mund të mos jetë thjesht rezultat i kodit tonë gjenetik ose mjedisit shoqëror. Mikrobet, në fakt, mund të luajnë një rol në atë lojë. Po, e keni lexuar mirë – dhe përgjigja jonë ndaj tyre mund të jetë një faktor kyç në formësimin e sjelljes sonë në shoqëri.
Në korrik, shkencëtarët nga Shkolla Mjekësore e Universitetit të Massachusetts dhe laboratori Kipnis në Universitetin e Virxhinias publikuan një studim në revistën prestigjioze Nature, duke zbuluar se ata mund të manipulonin sjelljen sociale të minjve duke kontrolluar aktivitetin imunitar në trurin e tyre.
Për të hetuar se si paaftësia e disa përgjigjeve imune ndikon në sjelljen sociale, studiuesit shikuan se sa kohë minjtë shpenzuan duke eksploruar njëri-tjetrin në kushte normale dhe të imunokompromentuara. Jonathan Kipnis, bashkëautor i studimit dhe kryetar i departamentit të neuroshkencës së UVA, përshkruan:
“Minjtë normalë janë shumë socialë dhe gjithmonë do të preferojnë të eksplorojnë një mi tjetër. Megjithatë, kur ata bllokuan rrugët e sinjalizimit të proteinës IFN-γ, e cila është e rëndësishme për përgjigjen imune, minjtë treguan më pak interes për minjtë e tjerë. Duke rivendosur funksionimin e rrugëve të sinjalizimit, minjtë iu kthyen sjelljes së tyre normale sociale. Ky zbulim sugjeron se njerëzit mund të jenë vetëm fusha beteje shumëqelizore për dy forcat e lashta: patogjenët dhe sistemin imunitar”.
Zbulimi i sistemeve limfatike në tru në vitin 2015 revolucionarizoi të kuptuarit tonë. Më parë, mendohej se sistemi imunitar nuk arrinte në tru. Ky zbulim i ri sugjeron se aktiviteti imunitar mund të ndikojë ndjeshëm në sjelljen tonë dhe shëndetin neurologjik, siç shihet në sëmundje të tilla si skleroza e shumëfishtë, autizmi, sëmundja e Alzheimerit dhe skizofrenia. Të gjitha këto çrregullime tregojnë një lloj mosfunksionimi imunitar së bashku me ndryshimet e sjelljes.
Anthony J. Filiano, autori kryesor i studimit, thekson se hulumtimet e fundit tregojnë se aktiviteti imunitar mund të luajë një rol kyç në ndërveprimet normale sociale. Zbulimi gjithashtu hap dyer të reja për kërkime në lidhjen midis përgjigjeve imune dhe sjelljes sociale, të cilat mund të kenë implikime të rëndësishme për zhvillimin e trajtimeve për një sërë sëmundjesh.
Dhe ndërsa këto gjetje janë intriguese, Kipnis paralajmëron kundër interpretimit:
“Përcaktimi nëse sistemi imunitar ‘kontrollon’ sjelljen shoqërore njerëzore është i hapur për spekulime,” shkruan ai. “Megjithatë, ne e dimë se manipulimi i drejtpërdrejtë i sistemit imunitar te minjtë rezulton në deficite sociale.”
Nëse këto rezultate mund të zbatohen te njerëzit, ato mund të hapin rrugë të reja për kërkime në një numër kushtesh të trurit që përfshijnë mosfunksionime imune dhe sociale, duke përfshirë autizmin dhe sëmundjen e Alzheimerit.
Kipnis dhe Filiano pajtohen se neuroshkencëtarët duhet të mbajnë një mendje të hapur për ndërveprimet komplekse që formojnë trurin dhe sjelljen tonë, duke theksuar rëndësinë e të kuptuarit të rolit të sistemit imunitar në neuroshkencë.
Këto studime jo vetëm që ndryshojnë të kuptuarit tonë për trurin dhe personalitetin, por na kujtojnë kompleksitetin e sistemeve biologjike që na përcaktojnë si specie, duke hapur fusha të reja dhe emocionuese të kërkimit që një ditë mund të ndryshojnë rrënjësisht qasjen tonë për trajtimin e sëmundjeve neurologjike. dhe çrregullime psikiatrike.
