Një vitaminë ndihmon në parandalimin e demencës
Hulumtimet tregojnë se një vitaminë thelbësore mund të bëjë një ndryshim në rënien njohëse dhe jetëgjatësinë e trurit, dhe kjo është vitamina D.
Sipas një studimi vëzhgues të botuar në Alzheimer’s & Dementia, të moshuarit që rritën marrjen e vitaminës D kishin 40% më pak gjasa për të zhvilluar demencë.
Studimi zbuloi gjithashtu shumë rreth asaj se si faktorët individualë (p.sh. demografia, gjenetika, sjellja) luajnë një rol të rëndësishëm.
Studiuesit vlerësuan efektet e ekspozimit të vitaminës D në incidencën e demencës në 12,388 të rritur (mosha mesatare 71 vjeç) nga mbledhja e të dhënave nga Qendra Kombëtare e Koordinimit të Sëmundjeve Alzheimer (NACC).
Të gjithë pjesëmarrësit ishin pa demencë në fillim dhe morën një nga diagnozat e mëposhtme njohëse:
dëmtim i lehtë kognitiv i njohjes normale
(MCI)
Për më tepër, pjesëmarrësit u ndanë në një grup të ekspozuar ndaj vitaminës D (d.m.th., njerëz që morën një nga tre llojet e suplementeve të vitaminës D – D2, D3, ose një kombinim i vitaminës D dhe kalciumit – para fillimit) dhe ata që nuk e morën.
Duke parë demografinë, gjenetikën dhe një mori faktorësh të tjerë, ndikimi i ekspozimit të vitaminës D në incidencën dhe mbijetesën e demencës ndryshonte nga grupi në grup në mënyra interesante.
Ekspozimi i vitaminës D u shoqërua me një shkallë më të ulët të incidencës së demencës 40% sesa mosekspozimi. Shkalla e mbijetesës pesëvjeçare për grupin e ekspozuar ndaj vitaminës D ishte gjithashtu 15% më e lartë se ajo pa ekspozim.
Nga pjesëmarrësit që zhvilluan demencë gjatë 10 viteve, 75% nuk ishin ekspozuar ndaj vitaminës D përpara diagnozës. Gratë ishin në rrezik më të madh të demencës sesa burrat, por gjithashtu reaguan më mirë ndaj rritjes së marrjes së vitaminës D me 23% (gratë e ekspozuara ndaj vitaminës D kishin një shkallë më të ulët të incidencës 49% sesa gratë që nuk ekspozoheshin).
Jo çuditërisht, pjesëmarrësit me njohje normale në fillim kishin një shkallë më të ulët të incidencës së demencës sesa pjesëmarrësit me MCI.
Megjithatë, individët me MCI në grupin e ekspozuar ndaj vitaminës D kishin ende një incidencë 33 për qind më të ulët se pjesëmarrësit me MCI që nuk ishin të ekspozuar.
Shkalla ishte e njëjtë midis mbartësve të gjenit APOE ε4 të ekspozuar ndaj vitaminës D, incidenca e demencës së të cilëve ishte 33 për qind më e ulët se mbartësit që nuk ishin të ekspozuar.
