Shkencëtarët kinezë kanë ofruar një shpjegim për anomalitë e çuditshme magnetike të Hënës

Hëna ka një shpërndarje befasuese të fushave magnetike në sipërfaqen e saj me pluhur, disa prej të cilave nuk janë të lehta për t’u shpjeguar.

Hulumtimi i ri kinez i udhëhequr nga gjeoshencëtari Zhuang Guo i Institutit të Gjeokimisë të Akademisë Kineze të Shkencave mund të ndihmojë shkencëtarët e tjerë të kuptojnë më mirë leximet e një fushe magnetike jashtëzakonisht të fortë që nuk përshtatet me karakteristika të tjera në Hënë.

Zbulimi i magnetitit

Guo dhe ekipi i tij analizuan tokën hënore të kthyer në Tokë nga sonda Chang’e 5 në dhjetor 2020, duke zbuluar grimcat e një minerali të njohur si magnetit, i cili rrallë shihet në mostrat e pluhurit hënor.

Anomalitë magnetike të Hënës kanë qenë një mister që nga epoka e Apollonit. Prandaj, një kuptim i thellë i mekanizmit të formimit dhe karakteristikave të shpërndarjes së magnetitit hënor mund të ofrojë një perspektivë të re për të shpjeguar shfaqjen e anomalive magnetike në koren hënore, shkruajnë shkencëtarët kinezë në një studim të botuar në revistën Nature Communications.

Rezultati i goditjeve të mëdha të meteoritëve

Magnetiti, i cili është një mineral hekuri shumë magnetik, gjendet në kokrra sferike nën mikroskopike të sulfurit të hekurit që ngjajnë me pikat e shkrira. Modelimi i mëtejshëm termodinamik sugjeron se magnetiti në këto kokrra është rezultat i ndikimeve të mëdha në sipërfaqen hënore. Për shkencëtarët planetar, prania e magnetitit është thelbësore sepse mund të përdoret për të gjurmuar fushat magnetike gjatë historisë, si dhe për të zbuluar treguesit e mundshëm të jetës.

Bazuar në këto gjetje, shkencëtarët kinezë mendojnë se magnetiti mund të jetë i përhapur edhe në tokën më të mirë hënore. Anomalitë magnetike të pashpjegueshme në Hënë tani mund të jenë më të kuptueshme nëse modelimi shkencor përshtatet për të përputhur me rezultatet e një studimi kinez.

Ndryshe nga toka në Tokë, regoliti hënor është jashtëzakonisht i varfëruar, që do të thotë se ka elektrone të tepërta falë bombardimeve të vazhdueshme të protoneve që vijnë nga Dielli. Kjo gjendje e bën të vështirë lidhjen e hekurit me oksigjenin dhe formimin e xeheve, siç është rasti në Tokë.

Kokrra të vogla magnetiti janë gjetur më parë në pluhurin hënor, por ato studime sugjeruan se magnetiti u formua në temperatura relativisht të ulëta, në vend të kushteve të presionit të lartë dhe temperaturës së lartë të një ndikimi që godet sipërfaqen hënore, siç sugjeron studimi kinez.

Një kuptim i ri i evolucionit të Hënës

Studimet e mëparshme kanë sugjeruar se meteoritët mund të kenë injektuar materiale feromagnetike në sipërfaqen hënore pas goditjes, gjë që shpjegon të paktën disa nga anomalitë magnetike pranë vendeve të tyre të goditjes.

Megjithatë, studimi i ri shkon një hap më tej, duke zbuluar se forca e këtyre ndikimeve mund t’i kishte transformuar materialet në magnetit submikroskopik, duke i bërë ato një burim të rëndësishëm të materialit ferromagnetik në sipërfaqen e Hënës. Me fjalë të tjera, gjetjet sugjerojnë se minerali është më i bollshëm në sipërfaqen e Hënës, gjë që nga ana tjetër ndryshon kuptimin shkencor se si Hëna ka evoluar me kalimin e kohës.

Ekipi kinez sugjeron se magnetizimi i vazhdueshëm i sipërfaqes së Hënës, së bashku me praninë e këtyre mineraleve, mund të ndihmojë në shpjegimin se si ndikimet nga objektet e mëdha krijuan fushën magnetike të Hënës.

LEXO EDHE:

Back to top button