A e dini se shumica e të dhënave tuaja së shpejti mund të jenë nën det?

Jo, nuk bëhet fjalë për ngrohjen globale dhe efektet e saj në profilin tuaj në Facebook. Por a e dini se ku ndodhet teksti që po lexoni tani? Në një farë kuptimi, ai jeton në internet ose në re, ashtu si platforma juaj e preferuar e mediave sociale ose shfaqja televizive që mund të shikoni sonte.

Por në një kuptim fizik, ai ruhet dhe transmetohet diku në një rrjet prej mijëra qendrash të dhënash në mbarë botën. Secila prej këtyre shpërndarësve gumëzhin dhe sinjalizon gjatë gjithë kohës për të ruajtur, përpunuar dhe transmetuar sasi masive të dhënash dhe për t’u shërbyer konsumatorëve. E gjithë kjo infrastrukturë është e shtrenjtë për t’u ndërtuar dhe funksionuar dhe ka një ndikim të rëndësishëm në mjedis. Me synimin për uljen e kostos, qëndrueshmëri më të madhe dhe shërbim më të mirë, qendrat e të dhënave duan të provojnë diçka të re.

Që nga viti 2014, projekti Natick i Microsoft-it ka ndjekur idenë e qendrave të të dhënave nën valë. Supozimi fillestar ishte se meqenëse shumë njerëz jetojnë pranë bregdetit, aty duhet të jenë qendrat e të dhënave. Eksperimenti fillestar në vitin 2015 ishte një qendër e vogël të dhënash e ngritur për tre muaj në Oqeanin Paqësor.

Një eksperiment i ri dyvjeçar vijues filloi në 2018. Një total prej 864 serverësh, në një strukturë tubulare 12 me 3 metra, u zhytën në një thellësi prej 35 metrash pranë ishujve Orkney në Skoci. Microsoft nuk është e vetmja kompani që eksperimenton me ruajtjen e të dhënave nën ujë. Subsea Cloud është një tjetër kompani amerikane që e bën këtë.

Pse të zhvendosni qendrat e të dhënave nën ujë?

Qendrat e të dhënave nënujore premtojnë disa përparësi ndaj kushërinjve të tyre me bazë tokësore.

1) Efikasiteti i energjisë

2) Besueshmëria

Eksperimenti i Microsoft zbuloi se qendra nënujore ka rritur sigurinë. Kur u kthye në breg në vitin 2020, shkalla e dështimit të serverit ishte më pak se 20%, krahasuar me qendrat e të dhënave me bazë tokësore. Kjo për shkak të temperaturës së qëndrueshme të shtratit të detit dhe faktit që u hoq oksigjeni dhe lagështia nga tubi, gjë që ndoshta reduktoi korrozionin e komponentëve. Ajri në tubacione u zëvendësua me azot, gjë që bëri të pamundur zjarret. Një arsye tjetër për rritjen e besueshmërisë është mungesa e plotë e njerëzve, gjë që parandalon mundësinë e gabimit njerëzor që prek pajisjet.

3) Latenca

Më shumë se një e treta e popullsisë së botës jeton brenda 100 kilometrave nga bregu. Vendndodhja e qendrave të të dhënave afër vendit ku jetojnë njerëzit redukton kohën që duhet për të arritur të dhënat, e njohur si “latente”. Qendrat e të dhënave në det të hapur mund të jenë afër konsumatorëve bregdetar, duke reduktuar vonesën, pa paguar çmimet e larta të pasurive të paluajtshme që gjenden shpesh në zona me popullsi të dendur.

4) Rritja e sigurisë së të dhënave

Lëvizja e qendrave të të dhënave në oqean e bën fizikisht më të vështirë qasjen në to nga hakerët ose sabotatorët. Gjithashtu mund ta bëjë më të lehtë për kompanitë që të adresojnë çështjet e “sovranitetit të të dhënave”, ku disa vende kërkojnë që të dhëna të caktuara të ruhen brenda kufijve të tyre në vend që të transferohen jashtë shtetit.

5) Kostot

Ç’pritet më tej?

Disa kompani po eksplorojnë ose ndërtojnë në mënyrë aktive qendra të dhënash nënujore. Ndërsa përdoruesi mesatar i fundit nuk do të ketë vetëdije të vërtetë se ku ruhen të dhënat e tyre, organizatat së shpejti mund të kenë një zgjedhje të platformave nënujore dhe shërbimeve cloud. Kompanitë që kërkojnë të tregojnë kredencialet e tyre të gjelbra mund t’u drejtohen ofruesve që ofrojnë qendra më të gjelbra të të dhënave – një zhvendosje që ka të ngjarë të përshpejtojë vetëm kalimin në ujërat e oqeanit.

Deri më tani, kjo qasje duket të jetë praktike dhe me kosto efektive. Shtojini kësaj edhe kursimet mjedisore dhe ekonomike, dhe kjo mund të jetë e ardhmja e qendrave të të dhënave.