‘Akullnaja e Ditës së Kijametit’ po shkrihet më shpejt nga sa parashikonin shkencëtarët – nëse zhduket, do të ketë pasoja globale!

Rënia e të ashtuquajturës “akullnaja e fundit të botës” mund të çojë në një rritje katastrofike të nivelit të detit. Pikërisht për shkak se ajo shkrihet kaq shpejt, shkencëtarët janë përpjekur të rindërtojnë të kaluarën e saj dhe kanë zbuluar pse dhe kur filloi ai proces, raporton CNN.

Akullnaja Thwaites në Antarktidën Perëndimore është akullnaja më e gjerë në botë dhe është sa përmasat e Floridës. Shkencëtarët e kanë ditur se ka humbur akullin me një ritëm të përshpejtuar që nga vitet 1970, por për shkak se të dhënat satelitore janë vetëm disa dekada të vjetra, ata nuk e dinin se kur filloi shkrirja.

Ata më në fund morën një përgjigje për këtë pyetje, sipas një studimi të botuar në revistën Proceedings of the National Academy of Sciences.

Duke analizuar sedimentin detar të nxjerrë nga fundi i oqeanit, shkencëtarët zbuluan se akullnaja filloi të shkrihej në vitet 1940, ndoshta për shkak të një efekti shumë të fortë El Niño. Që atëherë, akullnaja nuk ka qenë në gjendje të rikuperohet, dhe arsyeja për këtë mund të jetë ndikimi në rritje i ndryshimeve klimatike të shkaktuara nga njeriu, thuhet në studim.

Çfarëdo që të ndodhë me Thwaites Glacier do të ketë pasoja globale. Ai ka kontribuar në 4 për qind të rritjes së nivelit global të detit deri më tani, por rënia e tij do të rriste nivelin e detit me më shumë se 65 centimetra.

Përveç kësaj, akullnaja ka një funksion jetësor në ruajtjen e stabilitetit të shtresës së akullit të Antarktidës Perëndimore. Ajo funksionon si një prizë, raporton CNN, kështu që kolapsi i saj do të minonte stabilitetin e shtresës së akullit, shkrirja e së cilës do të rriste nivelin e detit me tre metra, duke çuar në përmbytje katastrofike në mbarë botën.

Hulumtimi zbuloi sjelljen e akullnajës gjatë 12,000 viteve të fundit. Falë këtij informacioni, shkencëtarët besojnë se e dinë pse filloi të shkrihej me shpejtësi.

“Ajo u shkaktua nga ekstremi El Niño, i cili ndodhi ndoshta kur akullnaja ishte tashmë në fazën e shkrirjes. Është si kur dikush të godet me shkelm kur tashmë je i sëmurë, pasojat do të jenë shumë më të forta dhe më të mëdha”, thotë Julia Wellner, profesoreshë e gjeologjisë në Universitetin e Hjustonit dhe një nga autoret e studimit.

Ed Scambos, një akullnajalog në Universitetin e Kolorados në Boulder, nuk ishte i përfshirë në hulumtim, por thotë se konfirmon shumë nga ajo që dihet për Thwaites Glacier.

“Sistemi ishte afër të bëhej i paqëndrueshëm kur pati një goditje të fortë nga një fenomen natyror. “Ngjarjet e mëtejshme varen më shumë nga ndryshimet klimatike dhe janë pjesë e shkrirjes më të gjerë të akullnajave,” tha ai për CNN.