BE në prag të një marrëveshjeje të madhe për rregullat e migracionit dhe azilit

Pas vitesh debatesh përçarëse dhe të hidhura, Bashkimi Evropian është afër një marrëveshjeje të madhe për të krijuar një politikë të unifikuar migracioni. Euronews raporton se, ministrat e Punëve të Brendshme nga i gjithë Bashkimi Evropian do të takohen sot në Luksemburg për të vendosur nëse votojnë ose refuzojnë një grup të ri rregullash për të menaxhuar kolektivisht pritjen dhe zhvendosjen e azilkërkuesve.

Nëse miratohet, marrëveshja do të përfaqësonte një përparim të pakundërshtueshëm në luftën e gjatë dhe të mundimshme për të krijuar një kornizë të përbashkët për të qeverisur migracionin, një nga temat më shpërthyese dhe polarizuese në agjendën e BE-së.

Më pas, Këshilli i BE-së do të lejohet të nisë negociatat me Parlamentin Evropian me qëllim të përfundimit të legjislacionit përpara zgjedhjeve të BE-së të vitit të ardhshëm.

Objektivi përfundimtar është heqja e mënyrës ad-hoc të menaxhimit të krizës që ka qenë në fuqi që nga kriza e migracionit të vitit 2015 dhe është dëshmuar mjerisht e pamjaftueshme për të përballuar sfidën e dimensioneve ndërkufitare.

Vitin e kaluar, BE mori më shumë se 962,000 kërkesa për azil, shifra më e lartë në gjashtë vitet e fundit. “Janë 50/50 shanset,” tha një diplomat i lartë përpara votimit, duke folur në kushte anonimiteti.

“Ne kemi shumë shpresë. Është delikate. Por ne mendojmë se është e mundur,” tha një diplomat nga një vend tjetër.

Edhe Komisionerja Evropiane për Çështjet e Brendshme, Ylva Johansson tha të martën se kishte një “shans të madh” për të arritur një marrëveshje. “Nëse ka një vullnet, do të ketë një marrëveshje,” u tha Johansson gazetarëve.

Rregullat në tryezë burojnë nga Pakti i Ri për Migracionin dhe Azilin, një propozim i paraqitur nga Komisioni Evropian në shtator 2020.

Elementi më inovativ i paktit është një sistem “solidariteti i detyrueshëm” që do t’u jepte vendeve anëtare tre opsione për të menaxhuar fluksin e të ardhurve të rinj.

Pranoni një numër azilkërkuesish të zhvendosur.

Paguani për kthimin e aplikantëve të refuzuar në vendin e tyre të origjinës.

Financimi i të ashtuquajturave “masa operacionale”, si infrastruktura dhe transporti.

Ky mekanizëm solidariteti, së bashku me rregullat e reja për procedurat e azilit, janë dy legjislacionet që do të hidhen në tryezë të enjten.

Por projektligjet janë ripunuar ndjeshëm që nga prezantimi i Komisionit në vitin 2020. Në fakt, ministrat do të diskutojnë një tekst kompromisi të hartuar nga Suedia, vendi që aktualisht mban presidencën e radhës të Këshillit të BE-së dhe vepron si një ndërmjetës në bisedime.

Kompromisi është përshkruar si një “ekuilibër i mirë” midis solidaritetit – gjuhës së koduar për zhvendosje – dhe përgjegjësisë – barrën e ngarkuar nga vendet e vijës së parë, të cilat duhet të përpunojnë shumicën e kërkesave për azil.

Vendet jugore, sistemet e azilit të të cilëve shpesh janë të mbingarkuar dhe me burime të pamjaftueshme, kanë kërkuar vazhdimisht marrëveshje ligjërisht të detyrueshme për rishpërndarjen e migrantëve në të gjithë bllokun.

Gjermania, një vend me një politikë tradicionalisht miqësore ndaj migracionit, ka mbështetur gjithashtu idenë e një sistemi të përhershëm zhvendosjeje.

Por nga ana tjetër, shtetet e Evropës Qendrore dhe Lindore kundërshtojnë me forcë çdo masë që do t’i detyronte ata të strehojnë azilkërkuesit brenda kufijve të tyre, apo edhe të kontribuojnë financiarisht për kthimin e tyre, siç parashikohet në propozimin aktual.

Polonia, në veçanti, ka kundërshtuar një shifër të propozuar prej 22,000 € që vendet do të duhet të paguajnë për çdo azilkërkues që nuk dëshirojnë ta zhvendosin.

Votimi të enjten do të merret me shumicë të cilësuar, që do të thotë se projektligji do të ketë nevojë për miratimin e të paktën 15 vendeve anëtare që përfaqësojnë të paktën 65% të popullsisë së BE-së.

Sipas diplomatëve, vota kryesore do të jepet nga Italia, e cila po përballet me një rritje të madhe të emigrantëve që mbërrijnë në brigjet e vendit përmes rrugës së rrezikshme të Mesdheut.

Qeveria në Romë ka shpallur gjendjen e jashtëzakonshme për të përballuar situatën, duke shënuar kështu për herë të parë që nga viti 2011 që merret ky vendim radikal.