Këto janë vendet më të varfra në botë në vitin 2024

Bota ka pasuri dhe burime të mjaftueshme për të siguruar që e gjithë raca njerëzore të mund të gëzojë një standard të mirë jetese. Megjithatë, njerëzit në vende si Burundi, Sudani i Jugut dhe Republika e Afrikës Qendrore vazhdojnë të jetojnë në varfëri të tmerrshme.

Për pretendentët e tjerë të mundshëm për titullin e padëshiruar të vendit më të varfër në botë, Afganistanin, Sirinë dhe Eritrenë, vitet e paqëndrueshmërisë politike dhe konfliktit e bëjnë të pamundur as përpjekjen për një vlerësim për shkak të mungesës së shifrave të besueshme ekonomike.

Si mund të përcaktohen vendet më të varfra në botë? Ndërsa GDP për frymë shpesh konsiderohet si metrikë standarde, kompensimi i diferencave në koston e jetesës dhe normat e inflacionit duke përdorur barazinë e fuqisë blerëse mund të vlerësojë më mirë fuqinë blerëse të një individi në çdo vend të caktuar.

Është e vështirë të identifikohet një shkak i vetëm i varfërisë afatgjatë. Qeveritë e korruptuara mund ta kthejnë një komb shumë të pasur në një të varfër. Kështu mund të ndodhë një histori e kolonizimit shfrytëzues, sundimi i dobët i ligjit, lufta dhe trazirat sociale, kushtet e vështira klimatike ose fqinjët armiqësorë e agresivë. Dobësitë janë komplekse: një vend me borxhe nuk do të jetë në gjendje të përballojë shkolla të mira dhe një fuqi punëtore me arsim të dobët do të kufizojë kapacitetin.

Familjet e paprivilegjuara në mbarë botën kanë vuajtur pasojat më të rënda sociale dhe ekonomike të pandemisë Covid. Në vendet më të varfra të botës, ku mbizotërojnë nivele të larta të punësimit informal, nuk ka rrjeta të sigurisë sociale apo hua të përkohshme për të mbajtur bizneset të hapura dhe punëtorët të punësuar.

Përpara pandemisë Covid, pjesa e popullsisë së botës që jetonte në varfëri ekstreme (më pak se 1,90 dollarë në ditë) ra nën 10 përqind nga më shumë se 35 përqind në 1990. Pandemia jo vetëm që e ka ndalur, por edhe e ka përmbysur këtë progres: që nga fillimi i urgjencës shëndetësore deri në fund të vitit 2022, si përgjigje ndaj rritjes së kostos së jetesës, Linja Ndërkombëtare e Varfërisë (IPL) u rishikua gjithashtu në 2,15 dollarë.

Shifrat janë befasuese: në vendet e 10-ta më të pasura në botë, fuqia mesatare vjetore blerëse për frymë është mbi 110,000 dollarë, dhe në vendin e 10-të më të varfër është më pak se 1,500 dollarë. Pjesa më e keqe është se varfëria shpesh do të sjellë më shumë varfëri. Në edicionin e fundit të raportit të Perspektivës Ekonomike Botërore, Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN) shpjegon se si vendet e varfra mund të përballen me vështirësi të mëtejshme.

– Rënia e rritjes nënkupton përkeqësim të perspektivës apo standardit të jetesës dhe ulje të varfërisë globale. Një mjedis i rrënjosur me rritje të ulët, i shoqëruar me norma të larta interesi, do të kërcënonte qëndrueshmërinë e borxhit dhe mund të nxiste tensionin social dhe të pengonte tranzicionin e gjelbër. Për më tepër, pritjet për një rritje më të dobët mund të pengojnë investimet në kapital dhe teknologji dhe kështu, pjesërisht, të bëhen vetëpërmbushëse – thonë FMN.

1. Sudani i Jugut
2. Burundi
3. Republika e Afrikës Qendrore
4. Republika Demokratike e Kongos
5. Mozambiku
6. Nigeri
7. Malavi
8. Liberia
9. Madagaskari
10. Jemeni