Shkencëtarët zbulojnë pse ndihemi mirë kur shikojmë gjelbërimin

Shkencëtarët kanë zbuluar një teori të re se pse ngjyra jeshile na bën të ndihemi mirë.

Shumë studime tregojnë se të qenit jashtë ose të jetosh pranë hapësirave të gjelbra ka përfitime të pabesueshme për shëndetin mendor. Por hulumtimi i ri i publikuar në Shoqërinë Ekologjike Britanike propozon një teori të re të quajtur hipoteza e gjelbërimit – hipoteza se nevoja jonë për ‘gjelbër’ është e rrënjosur pikërisht në evolucion.

Në çdo epokë historike, njerëzit kanë përfituar nga kontakti me natyrën, madje edhe në kontekstet urbane ata e kanë kërkuar gjithmonë këtë lidhje. Lloje të ndryshme instalimesh natyrore, në fakt, janë përdorur që nga fillimi i vendbanimeve urbane për të zbukuruar vendet private dhe publike dhe për të përmirësuar mirëqenien e qytetarëve. Kopshtet janë një komponent arkitekturor që gjendet në të gjitha kulturat, dhe rritja e bimëve shtëpiake është gjithashtu një hobi popullor.

Në këtë studim të ri, studiuesit nga Shoqata Japoneze për Promovimin e Shkencës shpjeguan lidhjen e fortë që njerëzit kanë me natyrën e harlisur dhe gjithashtu se kushtet e thatësirës dhe varfëria mjedisore po bëjnë që shëndeti ynë psikologjik të përkeqësohet.

Sipas studiuesve japonezë, kur bimësia zhduket gjatë periudhave të thatësirës, ​​sinjali i degradimit të mjedisit aktivizohet tek njerëzit. Kjo mund të çojë në reagime negative psikologjike dhe madje edhe në ndjenja depresioni. Anasjelltas, restaurimi i gjelbërimit të harlisur do të sillte një reagim pozitiv mendor.

Por pse ekziston një lidhje e tillë mes gjelbërimit dhe mirëqenies psikofizike?

Sipas studiuesve, këto përgjigje psikofiziologjike ishin vendimtare për mbijetesën e njeriut gjatë ndryshimeve mjedisore të përjetuara nga paraardhësit tanë në të kaluarën.

Praktikisht, mjedisi i harlisur dhe luksoz garantonte shanse më të mira mbijetese (qasje në ujë dhe ushqim, klimë më e butë dhe më e butë), dhe mirëqenia psikologjike e inkurajoi komunitetin të vendosej në atë vend.

Përkundrazi, vendi i thatë jo vetëm që nuk garantonte një shans të mirë për mbijetesën e komunitetit, por kishte efekte negative për banorët e tij nga pikëpamja psikologjike.