Pse osmanët ndërtuan pallate për zogjtë?

Perandoria Osmane zgjati gjashtë shekuj dhe për një kohë të gjatë ishte perandoria më me ndikim në botë, e cila i mbajti të gjithë fqinjët e saj të frikësuar. Edhe pse sot shumë historianë theksojnë se ajo shquhej për mizorinë dhe fanatizmin e saj ekspansionist, subjektet e saj lanë edhe një traditë shumë të bukur të ndërtimit të pallateve për zogjtë.

Mund të duket e pabesueshme, por bota myslimane ka pasur gjithmonë një marrëdhënie të veçantë me zogjtë. Për ta ata ishin simbol i mirësisë, lumturisë dhe lirisë që Allahu u premtoi pas vdekjes. Gjatë historisë, shumë personalitete ndërtuan seksione të veçanta vetëm për zogjtë në oborret e shtëpive të tyre, ndërsa vetë Sulltan Abul Azizi i donte aq shumë, saqë i sollën atij nga mysafirë dhe ambasadorë të shumtë nga e gjithë bota.

Traditën e ndërtimit të strehimoreve për shpendët e nisën turqit selxhukë dhe atë e morën osmanët. Me kalimin e kohës, ata morën forma gjithnjë e më madhështore dhe së shpejti pallate të vërteta të varura nga muret e ndërtesave më të mëdha mund të gjendeshin nëpër qytetet më të mëdha të perandorisë.

Ato ishin aq të mëdha sa mund të jetonin deri në disa tufa, kryesisht pëllumba, dallëndyshe dhe finches. Ato kishin disa nivele dhe ishin të zbukuruara me zbukurime dhe detaje dekorative, prandaj shumë thoshin se ishin bërë vetëm për ata që i ndërtonin për të fituar favorin e perëndive.