Zbulohen kockat e një dinosauri fluturues me një gjuhë masive në Australi

Pentland tha se Petersen vuri re një copë të vogël kocke dhe menjëherë e kuptoi se ishte një pterosaur. Megjithatë, nuk kishte asnjë konfirmim zyrtar derisa ajo kishte një ekzaminim skrupuloz. Ajo zbuloi se fosilet me të vërtetë i përkisnin një gjinie dhe specie të re të pterosaurëve Anhagerian, një zvarranik fluturues, një zbulim domethënës për shumë arsye.

“Edhe pse çdo javë lajmërohet një specie e re dinosauri, pterosaurët janë shumë më të rrallë. “Kjo është për shkak të faktit se ata kishin kocka të zbrazëta me mure të hollë, që është një përshtatje evolucionare që i lejoi ata të fluturonin,” thotë Pentland.

Me një hapje mbresëlënëse krahësh prej rreth 4.6 metrash, pterosaurët sunduan qiejt më shumë se 100 milionë vjet më parë gjatë periudhës së Kretakut, kur pjesa më e madhe e Queensland Perëndimor Perëndimor, ku u gjetën eshtrat, ishte nën ujë.

Si specie, Haliskia peterseni është një specie e lidhur ngushtë me dy pterosaurët e tjerë australianë. Mythunga camara vjen nga i njëjti formacion gjeologjik si Haliskia, i njohur si Formacioni Toolebuc. Ashtu si me kushëririn e tij më të ri, specien Ferrodraco lentoni, informacioni që studiuesit mund të mbledhin vjen nga mbetjet në pjesë.

Edhe pse këto dy lloje të tjera janë zbuluar vetëm në pesë vitet e fundit, Haliskia është 22% e plotë. Kështu, ai është “pterosauri më i plotë nga Australia me dy herë më shumë kocka të ruajtura në krahasim me skelete të tjera të pjesshme nga ky kontinent”.

Haliskia është fotografia më e plotë që u është dhënë ndonjëherë shkencëtarëve, e cila mund të çojë në njohuri të reja në botën intriguese të dinosaurëve, ndryshimet klimatike dhe mënyrën se si kafshët po përshtaten.

Duke krahasuar fosilet, u vunë re dallimet kryesore. Haliskia kishte dhëmbë më të gjatë dhe më të hollë në krahasim me Mythunga. Ferrodraco lentoni kishte një hapje krahësh pak më të vogël.

Studiuesi ishte në gjendje të masë me saktësi hapësirën e madhe të krahëve të species së re dhe të studionte kockat e fytit të saj, të cilat janë të holla, delikate dhe mjaft të gjata në krahasim me nofullën e poshtme.

“Kjo tregon se pterosauri kishte një gjuhë muskulore, e cila e ndihmoi atë të ushqehej me gjahun e rrëshqitshëm si cefalopodët e ngjashëm me kallamarët, si dhe me peshqit”, tha ajo.

Petersen tha në një deklaratë për shtyp se zgjerimi i njohurive tona për speciet parahistorike është shumë i vlefshëm në kohët moderne.

“Për të kuptuar ekosistemet moderne dhe se si kafshët moderne mund t’i përgjigjen ndryshimeve klimatike, ne duhet të kthehemi pas në kohë. Speciet Haliskia jetonin në një kohë të kushteve globale të serrave që janë të rëndësishme për ne sot, kështu që duke studiuar pterosaurët me krahë kaq të mëdhenj, ne mund të përdorim strukturat biologjike për të informuar dhe përmirësuar praktikat inxhinierike”, thuhet në deklaratë.

Hulumtimi është publikuar në revistën Scientific Reports.