A do të jetonit me prindërit tuaj nëse do t’ju paguanin për të?
A do të jetonit me prindërit tuaj nëse do t'ju paguanin për të?
E rraskapitur nga presioni për të pasur sukses si fotografe, Licki Li, 21 vjeç, pranoi një ofertë më të mirë – ajo la punën e saj për t’u bërë një nga numri në rritje i fëmijëve në Kinë, familjet e të cilëve i paguajnë për të qëndruar në shtëpi.
“Arsyeja pse jam në shtëpi është sepse nuk mund të përballoj presionin e të shkuarit në shkollë apo në punë. Nuk dua të konkurroj intensivisht me moshatarët e mi. Kështu që vendosa të ‘rrokullisem në shpinë’”, tha ajo për CNN, duke përdorur një frazë popullore që i referohet shmangies së orëve rraskapitëse të punës ose studimit intensiv për të krijuar pozicionin më të mirë të mundshëm në karrierë.
Në këmbim, ajo zgjodhi vlerat tradicionale familjare dhe një jetë më të thjeshtë.
“Nuk kam nevojë domosdoshmërisht për një punë më të paguar apo një jetë më të mirë, jam e lumtur në këtë mënyrë”, shtoi ajo.
Ajo nuk është e vetmja.
Zemërimi po nxit fenomenin e “djemve dhe vajzave me kohë të plotë”, pasi raste të tilla janë quajtur në rrjetin social të njohur kinez Douban që nga fundi i vitit të kaluar, kur trendi u vu re për herë të parë.
Shumica e dhjetëra mijëra të rinjve që identifikohen si të tillë në mediat sociale thonë se po kthehen në shtëpi sepse thjesht nuk mund të gjejnë një punë. Në të vërtetë, shkalla e papunësisë tek të rinjtë (16 deri në 24 vjeç) ishte 21.3 për qind në qershor, dhe kjo po shkakton më shumë dhimbje koke për liderët politikë. Madje këto shifra zyrtare janë edhe optimiste.
“Shkalla reale e papunësisë tek të rinjtë është rreth 46.5 për qind, sepse shumë prej tyre as që kërkojnë punë, pra nuk janë të regjistruar. Ata preferojnë të qëndrojnë në shtëpi dhe prindërit u japin para”, tha profesori i Universitetit të Pekinit Zhang Dandan.
Arsyet për një situatë të tillë janë në fakt të thjeshta dhe ne i shohim ato në shumë vende të botës. Të rinjtë kanë më pak mundësi se më parë, konkurrenca është më e madhe se më parë, madje edhe kur gjejnë punë, ajo është më pak e paguar se më parë. Para së gjithash sepse pritja për promovime dhe ngritje është më e gjatë. Disa profesione janë një përjashtim, por ato nuk janë forca lëvizëse e një lideri ekonomik si Kina.
Për të rinjtë nuk ia vlen më të angazhohen në punë fizike me pagë më të ulët në prodhim, as nuk ia vlen të jetojnë vetëm për shkak të kostos së jetesës që i kalon të ardhurat. Pra, si në pjesë të tjera të botës.
Vetëm kur në Kinë, ku brezi i lindur në vitet ’80 vendosi standardin e punës së palodhur, konkurrencës, ambicies dhe “shtyrjes përpara” të vazhdueshme, ne kemi një situatë të tillë, atëherë duhet të shqetësohemi. Sepse kur vrulli që e ktheu Kinën në një superfuqi zhduket në vetëm dhjetë deri në 15 vjet, atëherë nuk është për t’u habitur që po ndodh diku tjetër.
Diçka është qartazi “e gabuar” kur të rinjtë nuk mendojnë se përpjekjet e tyre po japin rezultat. Në të njëjtën kohë ata “bombardohen” me histori suksesi, kritere që duhet të plotësojnë dhe e gjithë kjo kur u kërkohet thjesht të kapërcejnë rininë.
Psikologët shpjegojnë se për shkak të të gjitha këtyre pritjeve ka ngurrim dhe humbje të motivimit, d.m.th. një kundër-efekt që u përhap në të gjithë brezin dhe nëse diçka nuk ndryshon për mirë, tashmë në këtë dekadë Kina mund të ndjejë dridhje në kuptimin ekonomik dhe social në përgjithësi.
