Dikur vendi më i pasur në botë, tani nuk ka pothuajse asnjë jetë në këtë vend: Kështu u rrëzua gjithçka
Dikur vendi më i pasur në botë, tani nuk ka pothuajse asnjë jetë në këtë vend: Kështu u rrëzua gjithçka
Në kohën e pavarësisë në 1968, Nauru ishte vendi më i pasur në botë për frymë për shkak të depozitave të tij të mëdha. Megjithatë, fosfati u tha në vitet 1980.
Nauru, një komb ishull në Oqeanin Paqësor perëndimor, mbulon një sipërfaqe prej 21.2 km². Ishulli ka një bregdet 30 kilometra të gjatë dhe për shkak të minierave intensive, më shumë se 80 për qind e sipërfaqes është shkatërruar. Sipas regjistrimit të vitit 2011, Nauru kishte një popullsi prej 10,084 banorësh, të cilët kryesisht jetonin në rrafshinën bregdetare në anët perëndimore dhe jugore të ishullit. Gjuhët zyrtare janë nauruanishtja dhe anglishtja, dhe nuk ka kryeqytet.
Sa i përket ekonomisë, sipas Enciklopedisë Kroate, në fillim të viteve 2000 ajo bazohej kryesisht në dhënien e licencave të peshkimit për anijet e huaja dhe shfrytëzimin e fosfatit dhe mbeti i varur nga ndihma ndërkombëtare. Nauru ka 5 kilometra hekurudha industriale dhe 41 kilometra rrugë.
Nauru u bë një Territor i Mirëbesimit i OKB-së në 1947, i administruar nga Britania e Madhe, Australia dhe Zelanda e Re. Ajo fitoi autonominë e saj në 1966 dhe pavarësinë në 1968. Në fund të viteve 1990, një krizë e rëndë ekonomike shkaktoi paqëndrueshmëri politike në vend.
Portali “Enjoy Travel” vuri në dukje se ishulli dikur quhej “Pleasant Island”, por tani është një nga vendet më pak të vizituara në botë. “Enjoy Travel” shkruante se Nauru vizitohet çdo vit nga rreth 200 turistë. Ishulli ndodhet 3000 kilometra larg bregut verilindor të Australisë dhe është një fluturim 4.5 orë nga Brisbane.
Shfrytëzimi i fosfatit e ka lënë pjesën e brendshme të ishullit pothuajse tërësisht djerrë. Në kohën e pavarësisë në 1968, Nauru ishte vendi më i pasur në botë për frymë për shkak të depozitave të mëdha. Megjithatë, fosfati u tha në vitet 1980 dhe ekonomia ra në kolaps. Minierat e fosfatit rifilluan në vitin 2005 kur zyrtarët gjetën një depozitë dytësore, por që zgjati vetëm 10 vjet të tjera.
Ka pasur diskutime për zhvendosjen e të gjithë popullatës së Naurut në një ishull pranë Queensland, Australi. Ekspertët besonin se Nauru do të bëhej i pabanueshëm nga mesi i viteve 1990. Të kërcënuar nga ndikimi i ndryshimeve klimatike dhe të shkatërruar nga minierat e fosfatit, shkencëtarët besonin se natyra ishte aq e dëmtuar sa investimi në restaurim do të ishte shumë i shtrenjtë. Nauruanët e kundërshtuan këtë ide dhe vendosën të qëndrojnë.
