Një makinë pa kondicioner dhe sanduiçe rrugës – Si udhëtonim dikur për në det
Një makinë pa kondicioner dhe sanduiçe rrugës - Si udhëtonim dikur për në det
Të gjithë ata që në vitet 70-80 të shekullit të kaluar kanë udhëtuar me pushime në Adriatik, me siguri e kujtojnë zgjimin në agim, drejtimin e një makine pa kondicioner dhe rrugën e gjatë deri në det. Në vijim, disa prej tyre kujtohen se si dukej dikur udhëtimi detar, duke theksuar se nuk u mungonte asgjë në atë kohë.
– Babai ruante makinën si sytë e tij dhe ne nuk na lejonin të hanim e të pinim brenda. Ai as nuk lejohej të pinte duhan. Turmat ishin të tmerrshme. Dritarja e makinës u hap me dorë dhe kështu krijuam një draft. Shpesh ai nuk i mblidhte të gjitha gjërat në makinë, kështu që ne i vendosim bagazhet në çatinë e makinës. Meqenëse nuk kishte shumë pika karburanti, benzinën e bartnim në një bombol prej pesë litrash – shton ajo.
– Unë dhe burri im udhëtuam për në det në mes të natës. Kështu u shmangëm turmave. Unë gjithmonë kam përgatitur sednvichi. Ne gjithmonë i rregullonim valixhet në makinë sipas planit – gjithçka duhej të rregullohej siç duhet në mënyrë që automjeti të mos binte. Udhëtonim me orë të tëra natën sepse donim të shmangnim turmat dhe diellin. Pastaj burri im pinte dy paketa cigare në ditë dhe unë po mbytesha në atë tym. Natyrisht, ne po udhëtonim drejt jugut dhe nuk kishim kondicioner, që është një torturë e vërtetë. Sinqerisht, më mungojnë ato kohë, kur isha më e re dhe më e relaksuar dhe kur asgjë nuk më përbënte problem, madje as fakti që nuk kemi kondicioner në makinë – thotë Maya 62-vjeçare.
– Çelësin e banesës ia lamë fqinjës sonë, me të cilën jetonim shumë, që ajo të kontrollonte herë pas here dhe të ujitte bimët. Makina jonë ishte plot me sende. Mami gjithmonë na përgatiste sanduiçe gjatë rrugës dhe unë dhe vëllai im i hanim para se të niseshim. Në frigorifer kishte lëngje dhe ujë, dhe ishte gjithmonë në këmbët e nënës sime – thotë ajo.
– Udhëtimet ishin shumë të gjata. Mbaj mend që një herë shikoja nga dritarja dhe mendova: “A ka fund kjo ditë?”. Për t’u zënë, solla libra dhe lodra vëllait tim. Shpesh ziheshim në makinë – shton ajo.
