Çfarë gjërash të çuditshme do të ndodhin me njerëzit e parë që do të jetojnë në Mars?

Kur bëhet fjalë për gjetjen e një planeti të ri të banueshëm, kandidati më i dukshëm është fqinji ynë planetar Marsi. Nëse flasim për perspektivat tona të tjera në Sistemin Diellor, atëherë Marsi duket si opsioni më i mirë midis zgjedhjeve të këqija. Ne ose mund të digjemi në Venus ose të vdesim në Jupiter, në një nga stuhitë që godasin sipërfaqen e saj, të cilat vetë janë shumë më të mëdha se ajo e Tokës. Ajo gjithashtu ngre pyetjen se si të arrihet në ato vende në radhë të parë.

Marsi është zgjedhja më e dukshme për ne, por NASA vlerëson se do të na duhen ende rreth shtatë muaj për të arritur planetin. Njerëzimi në Mars mund të mos përballet me të njëjtat sfida si në planetët e tjerë, por ka ende shumë mënyra në të cilat çdo kolon marsian mund të kërcënohet.

Le të fillojmë me diçka që zakonisht e marrim si të mirëqenë këtu në Tokë, që është frymëmarrja. Në Tokë, elementi më i zakonshëm në atmosferë është azoti, me 78 për qind, si dhe 0,04 për qind dioksid karboni. Në Mars, niveli i dioksidit të karbonit është 95 për qind. Për krahasim, një atmosferë prej 10 për qind dioksid karboni është e mjaftueshme për të bërë dikë të humbasë brenda 10 deri në 15 minuta, dhe madje 15 për qind është shumë. Pra, 95 përqind mund të jetë një problem i madh.

Si të përshtatemi?

Tjetra është temperatura, kështu që temperatura më e ulët e regjistruar në Tokë është ajo e Antarktidës -93.2 gradë Celsius. Megjithatë, në Mars, temperaturat bien rregullisht në -125 gradë Celsius.

Biologu Scott Solomon ka botuar një libër me titull Future Humans: Inside the Science of Our Continued Evolution, i cili trajton temën se si mund të përshtatemi me mjedisin armiqësor të Planetit të Kuq.

Solomon sugjeron që njerëzit mund të bëhen subjekt i një “efekti themelues”. Kjo është një situatë në të cilën speciet duhet shumë shpejt, në kuptimin evolucionar, të përshtaten me një mjedis të ri. Rrethanat e tilla krijojnë një pengesë gjenetike, që do të thotë se mutacionet ndodhin më shpejt, që në aspektin evolucionar arrin në disa qindra breza.

Mund të jetë vetëm 6000 vjet, pak më e gjatë se e gjithë historia e regjistruar njerëzore. Solomoni shkruan në librin e tij:

Për shembull, graviteti më i ulët në Mars mund të çojë në një humbje të densitetit të kockave, gjë që mund të shkaktojë fraktura më të shpeshta.

– Pas shumë brezash, njerëzit në Mars mund të përfundojnë me kocka natyrisht më të trasha… gjë që do t’u jepte atyre një pamje më të fortë – përfundoi Solomon.