Më në fund është zbuluar pse stresi mund të zvogëlojë aftësinë për gëzim
Më në fund është zbuluar pse stresi mund të zvogëlojë aftësinë për gëzim
Mungesa e gëzimit për shkak të stresit krijon një nënshkrim unik në tru, tregojnë hulumtimet në minj. Një studim shkencor ka zbuluar modele në tru që janë rezistente ndaj stresit, por edhe ato që bëjnë që një kafshë nën stres të pushojë së ndjeri kënaqësi, pra kur stresi ua mposht aftësinë për t’u gëzuar, që është një nga simptomat kryesore të depresionit. shkruan “Natyra”.
Këto gjetje, të publikuara në Nature, tregojnë se si ndodh anhedonia në tru, një gjendje emocionale në të cilën kënaqësia dhe kënaqësia nuk ndihen. Këto rezultate ofrojnë edhe mundësinë e trajtimit të kësaj gjendjeje, por vetëm nëse konfirmohen gjetjet tek njerëzit.
– Qasja në këtë studim është e saktë. Eksperimentet mbushin një boshllëk të madh. Anhedonia është diçka që ne nuk e kuptojmë shumë mirë – thotë Connor Liston, një neuroshkencëtar nga Shkolla Mjekësore e Universitetit Cornell, i cili nuk ishte i përfshirë në hulumtim.
Më shumë se 70 për qind e njerëzve me depresion të madh kanë anhedoni, e cila është e zakonshme tek njerëzit me skizofreni, sëmundje të Parkinsonit dhe kushte të tjera neurologjike dhe psikiatrike. Simptoma është shumë e famshme sepse është e vështirë për t’u trajtuar, qoftë edhe me ilaçe.
“Anhedonia është diçka për të cilën pacientët shqetësohen më shumë dhe trajtimet duket se e trajtojnë atë më së paku,” tha Liston.
Për të kuptuar më mirë anhedoninë, Mazen Kirbeck, një neuroshkencëtar në Universitetin e Kalifornisë, San Francisko, dhe kolegët e tij studiuan minjtë që ishin të stresuar nga minjtë më të mëdhenj dhe më agresivë.
Është e zakonshme që minjtë të preferojnë ujin me sheqer mbi ujin e thjeshtë kur u jepet opsioni. Megjithatë, disa minj të stresuar ndaluan marrjen e ujit me sheqer, të cilin shkencëtarët e interpretuan si anhedoni tek minjtë. Ata monitoruan aktivitetin e neuroneve të tyre në amigdalë dhe hipokampus, dy zona të trurit që janë të rëndësishme për përpunimin e emocioneve.
Ata zbuluan se te minjtë me anhedoni, komunikimi midis amigdalës dhe hipokampusit ishte ndërprerë, ndërsa tek ata që rezistonin ndaj saj, funksiononte normalisht. Për të përmirësuar këtë komunikim “të prishur”, minjve iu injektuan komponime që shkaktojnë ndezjen e neuroneve në zonat e synuara. Pas kësaj, minjtë zgjodhën përsëri ujë me sheqer.
